வேட்டைக்காரன் தோல்வி?

வேட்டைக்காரன் வெளியான அன்றே, ‘இது சரித்திர வெற்றி, வார்த்தைகளால் வர்ணிக்க முடியாத வெற்றி’ என்றெல்லாம் அடித்துவிட்டனர் நடிகர் விஜய்யும் அவரது தந்தையும்.

இந்த ‘மா…பெரும்’ வெற்றிப் படத்தை மேலும் பெரிய வெற்றிப் படமாக்க விஜய் இந்த வாரம் முதல் நகரம் நகரமாக சுற்றுப் பயணம் செல்லவும் வாய்ப்பிருக்கிறது என்கிறார்கள்.

இந் நிலையில் படத்தின் உண்மையான வசூல் நிலவரம் என்ன… இன்றைய நிலவரம் என்ன என்பது குறி்த்து ஒரு அலசல்.

இந்தப் படத்தைப் பொறுத்த வரை அதன் ஒரிஜினல் தயாரிப்பாளரான ஏவிஎம் பாலசுப்ரமணியம், கிரேட் எஸ்கேப் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். ஆனால் சன் டிவியின் பப்ளிசிட்டி மேல் நம்பிக்கை வைத்து வாங்கிய விநியோகஸ்தர்கள்தான் மாட்டிக் கொண்டவர்கள்.

முதல் மூன்று தினங்கள் படத்துக்கு ஓப்பனிங் சிறப்பாக வந்திருந்தாலும், திங்கள்கிழமையே டிராப் தொடங்கிவிட்டதாகக் கூறுகிறார் தமிழ்நாடு என்டர்டெயின்மெண்ட் ஆசிரியரும், பாக்ஸ் ஆபீஸ் விவரங்களை சேகரித்து வருபவருமான ராமானுஜம்.

அவர் கூறுகையில், ‘இந்தப் படம் நிச்சயம் வெற்றிப் படம் என்று சொல்ல முடியாது. அப்படி சொல்லி தவறான ட்ரெண்டுக்கு வழிகாட்டவும் கூடாது. விஜய் நடித்த வேட்டைக்காரன் வெற்றி என்றால், ஒரிஜினல் வெற்றிப் படங்களை என்னவென்று சொல்வது…

மதுரை, சேலம் பகுதிகளில் 50 சதவீத்துக்கு மேல் ‘அடி’ விழுந்திருக்கிறது இந்தப் படத்துக்கு. திருச்சி, திருநெல்வேலியில் மட்டும் தப்பித்திருக்கிறது’ என்றார்.

சென்னையைப் பொறுத்த வரை, விஜய் தன் வெற்றியின் அளவுகோலாகக் கருதும் கமலா தியேட்டரிலும் கூட 30 சதவீதத்துக்கும் மேல் ரசிகர்கள் வருகை குறைந்துள்ளதாகக் கூறப்படுகிறது. சத்யம் போன்ற திரையரங்குகளில் இப்போது கெளன்டரிலேயே டிக்கெட்டுகள் கிடைப்பதாக சத்யம் இணையத் தளம் தெரிவிக்கிறது.

வேட்டைக்காரனின் ஒரு நகர வினியோக உரிமையை ரூ 3.5 கோடி கொடுத்துப் பெற்றுள்ள பிரபல வினியோகஸ்தருக்கு மட்டும் ரூ.1 கோடிக்கு மேல் நஷ்டம் ஏற்பட்டுள்ளதாகத் தெரிய வந்துள்ளது.

பொங்கல் சீஸனில் இந்தப் படம் தியேட்டர்களை விட்டு தூக்கப்படும் என்பதால், இந்தத் தொகையை அவரால் மீண்டும் பெற முடியாத நிலை.

மதுரையில் 50 சதவீதத்துக்கும் அடி என்கிறார்கள். இதில் கொடுமை என்னவென்றால், நஷ்டத்தை கூட
இவர்களால் வாய்விட்டு வெளியே சொல்ல முடியாத நிலை. மறைமுகமாக அல்லது தெரிந்த நபர்களிடம் சொல்லி தங்கள் குமுறலைத் தீர்த்துக் கொள்கிறார்கள்.

“விஜய்க்கு இந்தப் படம் தோல்வியாக அமைய வேண்டும் என்று நாம் கூறவரவில்லை. நிச்சயம் அவரைப் போன்ற நடிகர்களுக்கு இந்த நிலை வரக்கூடாது. காரணம் ரஜினிக்கு அடுத்து அல்லது இணையான மாஸ் ஹீரோ விஜய்தான்.

ஆனால் இன்று உச்ச நட்சத்திரங்களுள் ஒருவராகத் திகழும் விஜய், தனது சராசரிக்கும் குறைவான ஒரு படத்தை, வெற்றிப் படம் என்று பிரச்சாரம் செய்ய வேண்டிய நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டதற்கான காரணங்களைச் சிந்திக்க வேண்டும்” என்கிறார் பெயர் வெளியிட விரும்பாத, வேட்டைக்காரன் படத்தின் முக்கிய விநியோகஸ்தர் ஒருவர்.

இனிமேல் கதை அம்சம் இல்லாவிட்டால் யாருடைய படமாக இருந்தாலும் தப்பாது என்பதற்கு இது ஒரு நல்ல உதாரணம். இனியாவது விஜய் கதைக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து நடிக்க வேண்டும் என்கிறார் அவர்.

புலம் பெயர் நாடுகளில் பகிஷ்கரிப்பு என்று பிரச்சாரம் செய்ய அதை வேடிக்கை பார்க்க சனம் போனதால் வேட்டைக்காரன் ஓடியது. இல்லாவிட்டால் வெளிநாடுகளிலும் படுத்திருக்கும். உண்மையில் விஜய் பகிஷ்கரித்தவர்களுக்கு நன்றி கூறவேண்டும்.

http://www.alaikal.com/news/?p=28102

வேட்டைக்காரனுக்குப் பின்னால் ஒரு இரத்தக் கதையொழிந்திருப்பதை உணருங்கள்

காங்கிரசு கட்சியில் உறுப்பினராகிய திரு.விஐய் அவர்கள் நடித்த படமாகிய வேட்டைக்காரனையும் நாம் புறக்கணிப்பதிலும் ஓரு ஆணித்திரமான செய்தியினை இந்தியாவில் இருப்போருக்கு நாம் அனுப்பலாம் என தமிழ் பல்கலைக்கழகப் பட்டதாரிகள் அமைப்பு - கனடா அறிக்கை ஒன்றை வெளியிட்டுள்ள்து.

அவ்வறிக்கையின் முழு வடிவம் வரமாறு:

அன்பான உறவுகளே!

உங்களோடு சில நிமிடங்களை பகிர்ந்துகொள்ள ஆசைப்படுகின்றோம். நாம் கடந்த காலங்களில் புறக்கணிப்பு போராட்டங்களை பெருமளவில் நடத்துவதற்குத் தயக்கம் காட்டி வந்திருக்கின்றோம். எம் தயக்கத்தைச் சாதகமாகப் பயன்படுத்திக்கொண்ட ஸ்ரீலங்கா அரசு தட்டிக் கேட்பாரற்ற நிலையில் எம் மக்களைக் கொன்றொழித்தது.

வதை முகாம்களில், சிறைகளில் அடைத்துச் சித்திரவதை செய்கின்றது. நாம் எதையும் ஆழமாக சிந்தித்துச் செயற்படுவதில்லை. பொதுநோக்கில் ஆழமான செயற்பாடுகளில் ஈடுபடுவதில்லை. உணர்ச்சி வேகத்தால் அவ்வப்போது கூடிக் கலைந்திருக்கின்றோம். நாம் புறக்கணிப்பு போராட்டங்கள் குறித்து நிறையப் பேசுவோம். களங்களையும் குறிப்போம்.

ஆனால் களமிறங்கும்போது பின்வாங்கிவிடுகின்றோம். ஈடுபாடின்மை பயம் இவை போன்றவையே நாம் ஒப்புக்கொள்ள மறுக்கின்ற காரணங்கள். புறக்கணிப்புப் போராட்டம் என்பது உலகில் எல்லா நாடுகளிலும்; அங்கீகரிக்கப்பட்ட சனநாயக உரிமை. அந்த சனநாயக உரிமையினைக் கையிலெடுத்து எம் உறவுகளைக் காப்பதற்காக போராடியிருக்க வேண்டிய நாம் காலங்கடந்தும் அதை உணராமல் இருப்பதுதான் வேதனைக்குரியது.

ஆரம்ப நாட்கள் முதல் நாம் ஸ்ரீலங்கா பொருட்களையும், சன் ரீவி (Sun TV) போன்ற தொலைக்காட்சிகளையும் பெரும் முனைப்போடு புறக்கணித்திருந்தால்@ சிலவேளை எம் உறவுகளை நாம் காப்பாற்றியிருக்கக் கூடும். இன்று உறவுகளை இழந்து, அழது புலம்புகின்றோம்.

முள்ளியவாய்க்கால் கொலைக் களத்தில் எஞ்சிய எமது மக்கள் சிறைப்பிடிக்கப்பட்டு ஆறு மாதங்கள் கடந்து விட்டன. இன்றும் தமிழர் வணிக நிறுவனங்களில் குவிந்து கிடக்கிக்கின்ற ஸ்ரீலங்கா உற்பத்திப் பொருட்கள் எதைப் புலப்படுத்துகின்றன?

அந்தச் சுவைகளைத் துறக்க நாதியற்று, அவற்றை நுகர்ந்துகொண்டிருக்கின்றோமே நாம் இன்னும் புறக்கணிப்பின் உண்மையான போராட்டக்களத்துக்குள் இறங்கியிருக்கின்றோமா? இல்லை என்பதுதான் வெளிப்படையான விடை.

இதன் ஊடாக, தொடர்ச்சியான புறக்கணிப்பு போராட்டத்தால் விளைந்திருக்கக்கூடிய நன்மைகளை நாம் அறிய முயற்சிக்கவில்லை என்பதுதான் கசப்பான உண்மை. சனநாயக வழிப்பட்டதும் பெரு வெற்றியைத் தரக்கூயடியதுமான புறக்கணிப்பு போராட்டத்தின் முக்கியத்துவத்தை நாம் அறிந்து கொள்வது, எதிர்காலத்தில் நாம் அதனைக் கையில் எடுக்க வேண்டியதன் அவசியத்தை உணர்த்தும்.

IRISH நாட்டில் ஏற்பட்ட நிலச் சண்டையில் (Land War) Captain Charles Boycott அவர்களினால் பறிக்கப்ட்ட நிலப்பிரதேசங்களும், அவருடைய தேவையற்ற பண அறவிடல்களுக்கும் எதிராக கிழந்தெழுந்த விவசாயிகளின் போராட்டமே பின்னால் Boycott என்ற போராட்ட வடிவம் உருவாகுதற்கு காரணமாக இருந்திருக்கின்றது.

ஒரு மனிதன் சுவாசிப்பதற்கும், இதர மக்களுக்கு நடக்கின்ற அநியாயங்களைத் தட்டிக்கேட்பதற்கும் புறக்கணிப்பு போராட்டம் ஒரு கருவியாக பல நாட்டு மக்களால் இற்றைவரைக்கும் பயன்பாட்டில் இருந்து வருகின்றது. சனநாயகத்தின் அடிப்படை உரிமையின் ஒரு அங்கமாகவே இந்தப்போராட்டம் இருப்பதை உணர வேண்டியது தமிழர்களின் முக்கிய கடமையாகும்.

மனிதர்களுக்கு மட்டுமல்லாமல் சூழல், மற்றும் விலங்குகளுக்கும் தீங்கு ஏற்படுகின்ற போது, அந்த தீங்கைச் செய்கின்ற நிறுவனங்கள், தனியார் மற்றும் அரசாங்கங்களுக்கு எதிராக தொடர் போராட்டமாக இருக்கக்கூடியது இந்தப் போராட்டமே!

தீங்கு செய்பவர்களைக் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டுவரவும், அவர்களைச் சட்டத்தின் முன்னால் நிறுத்தவும், அவர்களின் மமதைப்போக்கை நிறுத்தவும் இந்தப் போராட்டம் மிகப்பெரும் கருவியாய் இருந்திக்கின்றது.

வெற்றியீட்டிய புறக்கணிப்புப் போராட்டங்கள் சில:

• 1830 இல் நடந்தேறிய நிக்கரோ மாநாட்டில் (National Negro Convention) ஒரு தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. அத் தீர்மானம் அடிமைகளை வைத்து உருவாக்கப்படும் பொருட்களை புறக்கணிக்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை அடிப்படையாகக் கொண்டது. அத்துடன் அடிமைத்தனத்தை ஊக்கப்படுத்துவதையும் தடைசெய்யுமாறு அத் தீர்மானம் கேட்டுக்கொண்டது.

• அமெரிக்காவில் நிற வேறுபாடு உச்சம் தொட்ட காலத்தில்; வெள்ளை இனத்தவர்களால் நடத்தப்படும் பேருந்துகளில் கறுத்த இனத்தவர்கள் பயணிப்பதை புறக்கணிக்கும்மாறு வேண்டிக்கொள்ளப்பட்டார்கள். பேருந்துகளில் கறுப்பர்களுக்கான தனியான இருக்கைகள் ஒதுக்கப்பட்டிருந்தன.

• அமெரிக்காவின் விடுதலைக் காலத்தில்; பிரித்தானியா அரசாங்கத்துக்கெதிராக போராட்டம் நடந்துகொண்டிருக்கும் போது பிரித்தானியாவில் இருந்து இறுக்குமதியாகும் அனைத்தையும் புறக்கணிக்குமாறு அமெரிக்க விடுதலைப் போராளிகள் அமெரிக்க மக்களுக்கு மிகவும் கடுமையான கட்டளையொன்றை பிறப்பித்திருந்தார்கள்.ய

• இந்திய சுதந்திரக்காலத்தில் பிரித்தானியாவுக்கு எதிராக காந்தியடிகள் தலைமையில் பல புறக்கணிப்புப் போராட்டங்கள் நடந்தேறியது.

• யூதர்களின் வன்முறை அழிவுக்கு அவர்களே காரணம் என கருத்துப்பட தெரிவித்த Henry Ford அவர்களுக்கெதிராக, அவருடைய நிறுவனம் தயாரித்த கார்களை வாங்கவேண்டாம் என யூதர்கள் புறக்கணிப்புப் போராட்டத்தில் இறங்கியிருந்தார்கள்.

• 1980 இல் ரஸ்ஸியாவில் நடந்த ஒலிம்பிக் விளையாட்டுப் போட்டியினை புறக்கணிக்க வேண்டி அமெரிக்க அரசாங்கமே முன் நின்று புறக்கணிப்புப் போராட்டத்தை நடத்தியது.

இத்தகையபோராட்டங்களூடாகவே போராடிய இனங்கள் விடுதலை பெற்றிருக்கின்றன அல்லது விடுதலைக்கு வலுவேற்றியிருக்கின்றன. புறக்கணிப்பின் தாக்கமே எம் மக்களின் சுதந்திரத்தை வெற்றியாக்கித் தரும்.

புறக்கணிப்புப் போராட்டத்திலே நாம் தேடும் பல விடைகள் மறைந்திருக்கின்றன. இந்தவகைப் போராட்டமே தமிழர்களில் விடிவை எடுத்துவரும் என்பதற்கு மேலே சொல்லப்பட்ட உதாரணங்கள் போதுமானவை.

இலங்கையின் பொருளாதாரத்தையும், இன்னும் புதியதாக உருவாகிக்கொண்டிருக்கும் தமிழ் விரோத சக்திகளையும் கட்டுப்பாட்டுக்குள்ளே கொண்டு வருவதற்கு தமிழர்கள் நாம் முன்வந்தால் மட்டுமே முடியும். அப்போதுதான் தேடிக்கொண்டிருக்கின்ற விடிவை நம் மக்கள் அடையலாம்.

நாளை நாங்கள் இலங்கையில் உற்பத்தியாகும் பொருட்களை வாங்கும் போது, செத்து மடிந்த எங்கள்; மொழி பேசுகின்ற மக்களையும், கொத்துக்கொத்தாக கொல்லப்பட்டு காடுகளில் வீசப்பட்ட எங்கள் உறவுகளையும், கொடுரமாகப் பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்பட்ட எங்கள் பெண்மணிகளையும், பிஞ்சுகளிலே உயிரைக் கொடுத்த எம் பச்சிளம் பாலகர்களையும், காணாமல் போய்க்கொண்டிருப்போரையும் மனதில் கொண்டு வாருங்கள்.

உங்களால் முடியும்!

நீங்களும் மனிதர்கள் தான். நீங்கள் வாங்கப்போகின்ற ஒவ்வொரு பொருளிலும் எம் உறவுகளின் சோகமும் இரத்தக் கறையும் கலந்திருப்பதை உணருங்கள். புறக்கணிப்பு போராட்டத்தில் ஈடுபடுவது எந்தவொரு பங்களிப்பையும் விட மிக இலகுவானதாக செய்யக்கூடியது.

இதைக் கூட நாம் செய்யத் தவறினால், தமிழர்களாக அல்ல, மனிதர்களாக பிறந்ததில் பயன் உண்டா என்பதை உங்கள் மனச்சாட்சியிடம் கேட்டுத்தெரிந்துகொள்ளுங்கள்.

வேட்டைக்காரன் படப் புறக்கணிப்பு!!!

கொடுமைகளை செய்கின்ற இலங்கை இராணுவத்துக்கு இசை அமைத்தவர்@ இப்போது வரப்போகின்ற வேட்டைக்காரன் படத்துக்கும் இசை உதவி செய்திருக்கிறார். கொலை செய்கின்ற அரசாங்கத்தை ஊக்கப்படுத்தி, பல கொலைகளை செய்ய உதவிய இந்திய காங்கிரசு கட்சியில் உறுப்பினராகிய திரு.விஐய் அவர்கள் நடித்த படமாகிய வேட்டைக்காரனையும் நாம் புறக்கணிப்பதிலும் ஓரு ஆணித்திரமான செய்தியினை இந்தியாவில் இருப்போருக்கு நாம் அனுப்பலாம்.

நீங்கள் பணம் கொடுத்துப் பார்க்கப்போகின்ற படத்துக்குப் பின்னால் ஒரு இரத்தக் கதையொழிந்திருப்பதை உணருங்கள். பொழுதுபோக்குக்காக மற்றைய படங்களை பாருங்கள். ஆங்கிலப்படங்களை ஊக்கப்படுத்துங்கள். குற்றம் செய்தவர்களை இன்னும் பணம் கொடுத்து ஊக்கப்படுத்தாதீர்கள்.

மக்களுக்காக கண்ணீர் சிந்தும் மற்றய தமிழர்கள் நடித்த படங்களை பாருங்கள். எமக்கான ஆதரவுக் குரல்களைத் தரும் கலைஞர்களை ஆதரியுங்கள்.

பாசத்துக்குரிய தமிழர்களே!!!

எல்லாவகையான புறக்கணிப்பு போராட்டங்களையும் வெற்றியடைய வைப்பீர்களா?

அல்லது மீண்டும் தலையைச் சுற்றி வந்து மூக்கைத் தொட முயற்சிப்பீர்களா?

எம் விடிவுக்கான வாசலின் திறவுகோல் உங்கள் ஒவ்வொருவரிடமும்; தான் உள்ளது!!!

எனத் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

Sri Lankan war crimes video is authentic, Times investigation finds

http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/asia/article6956569.ece


http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/asia/article6956569.ece

“சிறுநரிக் கும்பல்” “கும்பிட்டுக் கிடக்கும் விபீஷணக் கூட்டம்”

முதலையும் மூர்க்கனும் கொண்டது விடா என்பார்கள். முதல்வர் கருணாநிதி என்ன பாடுபட்டும் உலகத்தமிழ் மாநாட்டை நடத்தியே தீருவது என்பதில் பிடிவாதமாக இருக்கிறார். மறுத்துரைப்போரை அவரது பாணியில் “சிறுநரிக் கும்பல்” “கும்பிட்டுக் கிடக்கும் விபீஷணக் கூட்டம்” “நெடுமரங்கள்” என்றெல்லாம் வசை பாடுகிறார். ஏதோ தமிழ் வளர்ப்பதை தானே ஒட்டு மொத்தமாகக் குத்தகைக்கு எடுத்துக் கொண்டிருப்பதாக கருணாநிதி நினைக்கிறார்.

சிங்கள இராணுவம் மேற்கொண்ட இனவழிப்புப் போரில் ஒரு இலட்சம் தமிழர்கள் கொல்லப்பட்டார்கள். முள்ளிவாய்க்காலில் நடந்த இறுதிக்கட்டப் போரில் மட்டும் 20,000 மக்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டார்கள். முள்ளிவாய்க்காலில் குருதி ஆறு பாய்ந்து கொண்டிருந்தபோது முதல்வர் கருணாநிதி டில்லியில் கூடாரமிட்டு மகனுக்கும் பேரனுக்கும் அமைச்சர் பதவிக்காகப் பேரம் பேசிய இரண்டகத்தை வரலாறு நிச்சயம் மன்னிக்காது.



இப்போதெல்லாம் முதல்வர் கருணாநிதி தன்னைக் கண்ணாடியில் பார்ப்பதில்லை போல் படுகிறது. பார்த்திருந்தால் யார் சிறுநரிக் கும்பல், யார் விபீஷணன் என்பது அவருக்குப் புரிந்திருக்கும்.



புலம்பெயர்ந்த தமிழர்கள் முதல்வர் கருணாநிதியை விபீஷணன், எட்டப்பன், காக்கைவன்னியன் ஆகியோரது மொத்த உருவம் எனப் பேசியும் எழுதியும் வருகிறார்கள்.



முதலில் எட்டாவது உலகத்தமிழர் மாநாடு எதிர்வரும் ஜனவரி 21 முதல் 24 வரை நடைபெறும் என அறிவித்தார். அதற்கு எதிர்ப்புக் கிளம்பவே வெறுமனே “உலகத்தமிழ் மாநாடு” என அறிவித்தார். இப்போது உலகத்தமிழ் செம்மொழி மாநாடு எதிர்வரும் யூன் 24 முதல் 27 வரை நடைபெறும் என அறிவித்துள்ளார்.

இது சாவீட்டில் கொட்டு மேளம் தட்டித் தாலி கட்டின கதையாக இருக்கிறது!



ஐந்து தடவை முதலமைச்சராக இருந்த போது வராத தமிழ்ப் பற்று இப்போது முதல்வர் கருணாநிதிக்கு பொத்துக்கொண்டு வந்திருக்கிறது. தண்ணீரில் மூழ்கினவன் ; துரும்பைப் பிடித்தாவது கரைசேர நினைப்பது போல துருப்பிடித்துப்போன தனது படிமத்தைத் துலக்கவும் – தமிழினத் தலைவர் அல்லர் தமிழினக் கொலைஞர் – என்ற வரலாற்றுப் பழியைப் போக்கவும் இந்த உலகத்தமிழர் செம்மொழி மாநாடு உதவும் என முதல்வர் கருணாநிதி கனவு காண்கிறார்.



பேரறிஞர் அண்ணா அவர்களால் கட்டியெழுப்பப்பட்ட தமிழ், தமிழர் என்ற உணர்வு முதல்வர் கருணாநிதியால் அமைச்சர் பதவிகளாக, கோபாலபுரங்களாக மாற்றப்பட்டு விட்டன. பதவி ஆசை காரணமாகத் தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தையும் தமிழீழ மக்களையும் சிங்கள பேரினவாதத்துக்குக் காட்டிக் கொடுத்து விட்டார்.



தமிழ்மக்களது விடுதலைப் போரைத் தோற்கடிக்க இந்திய அரசு தீட்டிய சதித் திட்டத்துக்குப் பங்காளியாக இருந்த முதல்வர் கருணாநிதி, மனிதச்சங்கிலி, பதவி விலகல், உண்ணாநோன்பு, பொதுக் கூட்டம், தந்தி, கடிதம் என நீண்ட நாடகத்தை அரங்கேற்றி சிங்கள – பெளத்த இனவெறி அரசு நடத்தி முடித்த தமிழினப் படுகொலைக்குத் துணைபோனார்!



எமது உறவுகளின் அவலத்துக்கும் அல்லல்களுக்கும் இலங்கை அரசுக்கு ஆயுதம், போர்க்கப்பல்கள், ராடர், பயிற்சி, புலனாய்வு, நிதி போன்றவற்றை வழங்கி தமிழ் மக்களுக்கு எதிரான போரை திரைக்குப் பின்னால் இருந்து இந்திய அரசுதான் நடத்தியது என நாம் வெளிப்படையாகக் குற்றம் சாட்டுகிறோம். அதற்குத் திமுக அரசு துணை போனது எனக் குற்றம் சாட்டுகிறோம். இந்திய காங்கிரஸ் தலைவி சோனியா, இந்தியப் பிரதமர் மன்மோகன் சிங், தமிழக முதல்வர் கருணாநிதி ஆகியோரது கைகளில் ஈழத்தமிழர்கள் கொட்டிய குருதிக் கறை படிந்துள்ளது எனக் குற்றச் சாட்டுகிறோம்!



அண்மையில் ஒரு திமுக – காங்கிரஸ் நாடாளுமன்றக் குழுவை இலங்கைக்கு அனுப்பி அதில் அரசியல் குளிர் காய நினைத்தார். ஆனால் குழுவில் இடம்பெற்ற காங்கிரஸ் உறுப்பினர் ஜே.எம். ஆரோன் 'இந்திய ஊடகங்களில் தெரிவிப்பதனைப் போன்று இடம்பெயர் மக்கள் அவலங்களை எதிர்நோக்கவில்லை' என இனவெறி பிடித்த ராஜபக்ச அரசுக்கு நற்சான்றிதழ் வழங்கினார். இன்னொரு காங்கிரஸ் உறுப்பினரான சுதர்சன நாச்சியப்பன் 'நாங்கள் சென்ற முகாம்கள் எல்லாம் அனைத்துலக தரத்தில் சிறப்பாகவே உள்ளது' என்று திருவாய்மலர்ந்து வதை முகாம்களில் சிறைபிடிக்கப்பட்டுள்ள மக்களது வெந்த நெஞசங்களில் வேலைப் பாய்ச்சினார்!



யாழ்ப்பாணத்தில் இந்தக் குழுவுக்குத் தலைமை தாங்கிச் சென்ற டி.ஆர். பாலுவிற்கு வலம்புரி இதழ் 'சனீஸ்வரன்' என்ற பட்டத்தை வழங்கியது. மேலும் செய்தியாளர்களிடம் “இலங்கையும் - தமிழகமும் தொழில் கண்காட்சி நடத்தி இருநாடுகளிடையேயும் தொழில் வணிகம் பெருகவும் தமிழகம் இலங்கையில் முதலீடு செய்யவும் வழிவகை இதன்மூலம் ஏற்படும் எனக் கூறிப் புளகாங்கிதம் அடைந்தார்.



ஆக மொத்தத்தில், இலங்கைக்குச் சென்ற குழுவினர், திருமாவளவன் நீங்கலாக, நவீன ஹிட்லர் மகிந்த ராஜபக்சவின் குருதி நனைந்த கைகளைக் குலுக்கிப், பொன்னாடை போர்த்தி, பரிசுகள் வழங்கி, பரிசுகள் பெற்று ஈழத்தமிழர்களை அவமானப்படுத்தித் திரும்பினார்கள்.



ஆனால் முதல்வர் கருணாநிதியின் உடன்பிறப்புக்கள் அவரைப் பாராட்டித் தமிழகம் எங்கும் சுவரொட்டிகள் ஒட்டினார்கள். 'இலங்கைத் தமிழருக்கு நான்கே நாட்களில் விடுதலை பெற்றுத் தந்த கலைஞருக்குப் பாராட்டு, வாழ்க தலைவர் கலைஞர்!' என்ற மலிவான அரசியல் பரப்புரை செய்து மகிழ்ந்தார்கள்.



இந்த இடத்தில் ஒரு பழம்பாடல் நினைவுக்கு வருகிறது. அது முதல்வர் கருணாநிதிக்கு மிகவும் பொருத்தமாக இருக்கிறது.



ஆலைப் பலா ஆக்க லாமோ அருஞ்சுணங்கன்

வாலை நிமிர்த்த வசமாவோ – நீலநிறக்

காக்கைதனைப் பேசுவிக்க லாமோ கருணையிலா

மூர்க்கனைச் சீர் ஆக்கலாமோ?



ஆலமரத்தைப் பலாமரமாகச் செய்தல் முடியுமோ? நேராக்குவதற்கு இயலாத நாயினது வளைந்த வாலை தேராக நிமிர்த்த முடியுமோ? கருமை நிறமுடைய காகத்தை கிளியைப் போலும் பேசும்படியாகச் செய்வித்தல் ஆமோ? கருணை இல்லாத மூர்க்கனைச் சீர்படுத்த முயலுமோ? ஆகாது என்பதாம்.



இப்போது நடைபெற இருக்கும் உலகத்தமிழ் செம்மொழி மாநாட்டை ஜனவரி 2011 ல் நடத்தலாம் என உலகத் தமிழ் ஆய்வுக் கழகத்தின் தலைவர் நொபுரு கரஷிமா அவர்களின் வேண்டுகோளை முதல்வர் சட்டப் பேரவைத் தேர்தலைக் காரணம் காட்டிப் புறந்தள்ளி விட்டார்.



இதனை அடுத்து உலகத்தமிழ் ஆய்வுக் கழகத்தின் துணைத் தலைவராக விளங்கும் முனைவர் வா.செ. குழந்தைசாமியையும் பொருளாளர் இரா. முத்துக்குமாரசாமியையும் ஒருங்கிணைப்பாளர் பேராசிரியர் சுப்புராயலுவையும்; அறிஞர் ஐராவதம் மகாதேவனையும் வைத்து முதல்வர் கருணாநிதி மாநாட்டை நடத்த மெத்தப் பாடுபடுகிறார். இவர்கள் தமிழகத் தமிழர் என்பதால் முதல்வர் கருணாநிதி தமிழகத்துக்கு வெளியே வலை வீசி இருக்கிறார். இதில் தமிழறிஞர் கார்த்திகேசு சிவத்தம்பி மாட்டிக் கொண்டதாகத் தெரிகிறது.



“தற்போதுள்ள தமிழ் அரசியல் சூழ்நிலையில் இந்த மாநாட்டில் பங்கேற்பது பொருத்தமற்றது” என சிவத்தம்பி பி.பி.சி தமிழோசைக்கு கடந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை அளித்த நேர்காணலில் கூறியிருந்தார்.



இலங்கையில் தமிழர் அரசியல் குறித்து தமிழக முதல்வர் கருணாநிதி அவர்கள் திட்டவட்டமான நிலைப்பாடு எதனையும் எடுக்காதது குறித்துப் பலத்த விமர்சனம் உள்ளது. இந்த நிலையில், நான் உலக தமிழ் செம்மொழி ஆய்வு மாநாட்டில் கலந்து கொள்வது வில்லங்கமான காரியம். எனது நிலைப்பாடு குறித்து மாநாட்டு ஒருங்கிணைப்பாளர் இராசேந்திரனுக்குக் கடிதம் அனுப்பியுள்ளேன்.



உலகத் தமிழர் தலைவராக தன்னைக் கொள்ளவேண்டும் என்று விரும்புகிற கருணாநிதி அவர்கள் இந்த விவகாரத்தில் ஒரு சாதகமான நிலைப்பாட்டினை எடுத்திருக்க வேண்டும்.

செம்மொழி மாநாடு நடத்துவது மிகவும் பயனுள்ளது என்பதில் எந்தவிதமான கருத்து வேறுபாடும் இல்லாத போதிலும் அதில் அனைவரும் கலந்துகொள்வதற்கான சூழ்நிலையும் அவசியம் என்று சிவத்தம்பி கூறியிருந்தார்.



ஆனால் இப்போது தனது நிலைப்பாட்டை மாற்றி தமிழக அரசு ஏற்பாடு செய்துள்ள உலகத்தமிழ்ச் செம்மொழி மாநாட்டில் கலந்துகொள்வதா இல்லையா என்பதைத் தாம் இன்னமும் இறுதியாக முடிவெடுக்கவில்லை என்று சிவத்தம்பி அவர்கள் தமிழோசையிடம் தெரிவித்தார்.



தனது குத்துக் கரணத்தை நியாயப்படுத்தத் தான் உலகத்தமிழ்ச் செம்மொழி மாநாட்டில் கலந்து கொள்ளப் போவதில்லை என்று சொன்னது கிடையாது அப்படியாக யாரும் பொருள் கொண்டிருந்தால் தனது சொற்பதத்தில் உள்ள குறைபாடு காரணம் எனத் தமிழறிஞர் சிவத்தம்பி சமாளிக்கிறார்.



எமது முந்திய அறிக்கையில் கூறியிருந்ததை மீண்டும் அவருக்கு நினைவு படுத்த விரும்புகிறோம்.



வன்னிப் பெருநிலப்பரப்பில் ஆறாக ஓடிய தமிழ்மக்களின் குருதி காயுமுன்னர், அவர்கள் சொரிந்த கண்ணீர் வற்ற முன்னர், முதல்வர் கருணாநிதி ஒன்பதாவது உலகத் தமிழ் மாநாட்டை நடத்தப் போவதாக அறிவித்திருப்பது கடைந்தெடுத்த இரண்டகமாகும்!



இந்த மாநாடு தமிழ்மொழிக்குச் சீரும் சிறப்பும் எழுச்சியும் ஏற்றமும் தர நடத்தப்படவில்லை. தனது ஆட்சிக் காலத்தில் ஒருமுறையேனும் உலகத் தமிழ் மாநாடு இடம்பெறவில்லை என்ற குறையைத் தீர்க்கவே முதல்வர் கருணாநிதி இந்த மாநாட்டை நடத்துகிறார்.



தமிழகத்தில், தமிழ் ஆட்சி மொழியாகப் பெயரளவில் மட்டும் இருக்கிறது. பள்ளிக் கூடங்களில் தமிழ் கற்கைமொழியாக இல்லை. அரச திணைக்களங்களில் தமிழ் இல்லை. நீதிமன்றங்களில் தமிழ் இல்லை. வழிபாட்டில் தமிழ் இல்லை. அங்காடிகளின் பெயரில் தமிழ் இல்லை. இந்திய நாடாளுமன்றத்தில் அமைச்சர் அழகிரி தமிழில் பேசுவதற்கு அனுமதியில்லை.

ஏன் தமிழ்நாட்டில் தமிழில் ஒரு தந்தி கூட அடிக்க முடியாது. இப்படி எங்கும் எதிலும் தமிழ் இல்லை என்ற கண்றாவிக் காட்சியே தமிழகத்தில் உள்ளது. இந்த அழகில் முதல்வர் கருணாநிதி உலகத்தமிழ் செம்மொழி நாடு நடத்த நினைப்பது உலகத் தமிழரை ஏமாற்றும் எத்தனமாகும்.



“வீழ்வது நாமானாலும் வாழ்வது தமிழாகட்டும்” என எதுகை மோனையில் பேசும் முதல்வர் கருணாநிதியின் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பலருக்குத் தமிழில் பெயரில்லை. அழகிரி, ஸ்டாலின், கலாநிதி, தயாநிதி, உதயநிதி, அறிவுநிதி எல்லாமே கலப்பு மொழிப் பெயர்கள்.



முதல்வர் கருணாநிதியின் பேரர்களுக்குச் சொந்தமான ‘சன்’ தொலைக்காட்சியில் தமிங்கிலம் கோலோச்சுகிறது. தூய தமிழுக்கு அதில் மருந்துக்கும் இடம் இல்லை. தமிழினப் பகைவர்கள்தான் அதில் முக்கிய பதவிகளில் அமர்த்தப்பட்டுள்ளார்கள்.



எனவே தமிழீழ மக்கள் விடுதலை பெற்றுப் பாதுகாப்போடும் மானத்தோடும் மகிழ்ச்சியோடும் வாழும் நிலை ஏற்படும் வரை முதல்வர் கருணாநிதி நடத்த இருக்கும் உலகத்தமிழ் செம்மொழி மாநாட்டை தமிழ் உணர்வாளர்கள், தமிழ் அறிஞர்கள், தமிழ்ச் சான்றோர்கள், கலைஞர்கள், பொதுமக்கள் அனைவரும் புறக்கணிக்க வேண்டும் என அன்போடு வேண்டிக் கொள்கிறோம்!



முதல்வர் கருணாநிதியின் அழுத்தத்துக்கோ இழுப்புக்கோ பேராசிரியர் சிவத்தம்பி வளைந்து கொடுத்துத் தனது பெயரைக் கெடுத்துக் கொள்ளமாட்டார் என நம்புகிறோம்.
 
>lankasri

கலைஞர் - ஒரு தமிழினக் கொலைஞர்.

கன்னித்தமிழ்ப் பெண்ணை கயவர்கள் கற்பழிக்க

கைகட்டி வாய்ப்பொத்தி கைக்கூலியாய் நின்று,

கண்ணகிக்கு சிலையெடுத்து கவிபாடும் கறுப்பாடு!

தம்பி, தம்பியென்று தமிழனை நம்பவைத்து தக்க

சமயத்தில் தலையறுக்கும் கருங்காலி!



சொல்லிச்சொல்லி உனை வரலாறு ஏசும்!

உன் பெயர் சொன்னாலே தமிழுக்கு கூசும்.



சொத்துக்குவிப்பதையே தொழிலாக செய்து செய்து

செத்துப்போன உன் செவிகளுக்கு கேட்கலையோ

கத்திக் கதறிய என் முத்துக்குமரன் ஒலி!



பௌத்த நெறிபடித்து, சிங்கள வெறிபிடித்து, தமிழன் உயிர்குடித்து,

தோள்கள் திணவெடுத்து, பெண்கள் முலையறுத்து, தமிழன் இனமழிக்க

துடிக்கின்றான் சிங்களவன் அங்கே!



தெய்வக்குறள் படித்து, பதவி வெறிபிடித்து, சூது மிக வளர்த்து,

ஊதி உடல் பெருத்து, பாதித் தமிழகத்தை, பரம்பரைக்கு எழுதிவிட

தவிக்கின்றான் எங்களவன் இங்கே!



இத்தாலி எருமைக்கு தப்பாது தாளமிடும்

சப்பாணிக் கழுதையே - இனி

எப்போதும் மறவாது தமிழினம் - உனை

எப்போதும் மறவாது தமிழினம்!



தமிழினம் அழிகிறது! தமிழகம் அழுகிறது!

தலைவன் நீ என்ன செய்தாய்!



தனி அறையில் ஓய்வெடுத்து, திறம்பட நீ நடித்து,

முதுமையிலும் இளமைகண்டாய்! - எங்கள்

முதுகெலும்பை ஏன் உடைத்தாய்!



பொட்டென்று விழுந்தவன் பொசுக்கென்று போய்விடுவான்

சட்டென்று தமிழகம் விழித்தெழும் என்றிருக்க!

எட்டிப்பிடித்த சனி விட்டுத்தொலையாதெனும்

வெட்டிப் பழமொழிக்கு சான்றாக வந்துவிட்டாய்



குலத்தைக் கெடுக்க வந்த கோடாரிக் காம்பே! - உன்

சிரத்தை அரிந்துவரச் சொன்னான் ஒரு வடவன்

சினந்து எழுந்தோம் தமிழ்த்தலைவன் நீ என்று - இன்று

உணர்ந்து கொண்டோம் அது மிகப்பெரிய தவறென்று!



தமிழைக்கொண்டே தமிழனை அழித்து விட்டாய்! - இனி உன்

மந்திரத் தமிழ் நடை மயக்காது எங்களை

உன் உதட்டோர புன்னகையை உண்மையென நம்பினோம்

ஒட்டுமொத்த தமிழரின் புதைக்குழி என்றறியாமல்!



இசைபாடும் புலவன் இன்று வசை பாட வந்ததேன்

அசையாத கல் மனது அசைந்திடும் என்பதாலா? இல்லை

கடுப்பேறி குமைந்திருக்கும் என் போன்ற இதயங்கள்

இளைப்பாற ஒரு வாய்ப்பை ஏற்படுத்தித் தந்திடவே!



தமிழனை குறைவாக எடைபோட்டாய்!

தமிழனுக்கு எதிராக தடை போட்டாய்!

முடிந்தது உன் ஆட்சி!

மடிந்தது உன் சூழ்ச்சி!



அரசியல் பிழைத்தோர்க்கு அறமே கூற்றெனும் நீதியும் நிலைக்கட்டும்!

அடிவயிறு எரிகின்ற அன்னையரின் வெப்பம் உனை

அப்படியே பொசுக்கட்டும்!

ஆதித்தமிழினம் அகிலத்தை ஆளும்!

அடிமை விலங்குகள் துகள்களாய் உடையும்!

அன்னியன் ஆதிக்கம் அடியோடு ஒழியும்!

அன்பெனும் ஒரு குடையுள் அகிலமே திரளும்!



சுதந்திரக்காற்று பரவட்டும் எங்கனும்

சுதந்திரக்காற்று பரவட்டும் எங்கனும் - இது

சத்தியம்! சத்தியம்! சத்தியம்!
 
 

இலங்காபுரிக்கு முன்பு அனுமன் வந்தான்! இப்போ சனீஸ்வரனும் வந்துவிட்டான்

இலங்காபுரிக்கு முன்பு அனுமன் வந்தான்! இப்போ சனீஸ்வரனும் வந்துவிட்டார் என தமிழக பாரளுமன்ற உறுப்பினர் டி.ஆர்.பாலுவின் யாழ்ப்பாண விஜயம் தொடர்பில், யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து வெளிவரும் வலம்புரி நாளிதழின் ஆசிரியர் தலையங்கம் சுட்டிக்காட்டியுள்ளது.

இது தொடர்பில் வலம்புரி நாளிதழின் ஆசிரியர் தலையங்கத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளதாவது:-

தமிழக எம்.பிக்கள் குழு நேற்று யாழ்ப்பாணத்திற்கு வந்தது. வழக்கப்படி மங்கள வாத்தியம், பொன்னாடை, மலர்மாலை, வரவேற்ப்பு பாடல், நினைவுப் பரிசு என தடல் புடலான ஏற்பாடு.

இவை எதுவுமே வேண்டாம்.தமிழர் பிரச்சினையை கூறுங்கள் என அவர்கள் தெரிவித்த போதிலும், அதனை எம்மவர்கள் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை.

இருந்தும் தமிழகத்தில் இருந்து வந்த எம்.பிக்கள் குழு அதனை நிராகரித்து விட்டன. அதுவொன்றே தமிழகக் குழுவிடம் விருப்பிற்குரிய செயலாக இருந்தது. இதற்கு மேலாக அந்தக் குழுவிடம் எதனையும் எதிர்பார்க்க முடியவில்லை.

எங்கள் கஷ்டகாலம் தமிழக குழுவிற்கு டி.ஆர்.பாலு தலைமை ஏற்றிருந்தார். அட! இராமா! வந்த மனுஷன் யாழ்.பொது நுலகத்தில் இருந்து, வந்தவர்களை அதட்டினார்.
நேரமில்லை என்று கூறி கருத்துக்களை தட்டிவிட்டார்.ஒரு சிலர் கூறிய கருத்துக்களையும் அவர் செவிமடுக்கவில்லை.

வந்த குழு தமிழரின் அவலத்தை கேட்கும் என்றால் சுடுமூஞ்சி டி.ஆர்.பாலு எதற்குமே இடம்தரவில்லை.

இராவணன் காலத்தில் இலங்கைக்கு அனுமன் வந்ததுண்டு. ஆனால் நேற்று யாழ்ப்பாணத்திற்கு வந்த தமிழக எம்.பிக்கள் குழுவுக்கு சனீஸ்வரன் தலைமை ஏற்று வந்ததென்பதை யாழ் பொதுநூலகத்திற்கு சென்ற பின்பே தெரிய வந்தது.

சனீஸ்வரனின் பார்வை கனிமொழியின் வாயை அடைத்தது. தொல் திருமாவளவனை பேசவே விடாமல் தடுத்தது .

அப்படியானால் வந்தது சனீஸ்வரன் என்பதை புரிந்து கொள்வதுடன் டி.ஆர்.பாலு ஒரு தமிழ் உணர்வற்றவர் என்பதும் நிருபணமாகியுள்ளது.

அவரின் தலைமையுரை -யாழ் மக்களுடன் அவர் கலந்துரையாடிய நெறிமுறை ,யாழ்ப்பாண பல்கலைக்கழக சமுகத்திற்கு அவர் கொடுத்த கெளரவம் எதுவுமே பொருத்தமானதல்ல .
இது அவரின் சிறுபான்மைத்தனத்தையே சுட்டிநிற்கின்றது.

எதுவாயினும் கலைஞர் கருணாநிதியின் மகள் கனிமொழி மற்றும் தொல்.திருமாவளவன் ஆகியோர் எங்கள் அவல நிலையை எடுத்துரைப்பர் என்ற நம்பிக்கை மட்டுமே எஞ்சியுள்ளது.

நன்றி>லங்காசிறி

டெல்லியை பிடிக்க 2 நாள் போதும் - சீனாவின் மிரட்டல்

http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/8285106.stm

http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/8197428.stm

டெல்லியை கைப்பற்ற தங்களுக்கு இரண்டு நாங்கள் தான் ஆகும் என சீன வெப்சைட் ஒன்று தெரிவித்துள்ளது. இது தொடர்பாக அருணாச்சல பிரதேசத்தில் இருக்கும் இந்திய சுற்றுலா நிறுவனங்களுக்கும் இமெயிலை அனுப்பியுள்ளது அந்த தளம்.



சீனா கடந்த 1ம் தேதி தனது 60வது தேசிய தினத்தை கொண்டாடியது. அப்போது தனது ராணுவ பலத்தையும், தங்களது வளர்ச்சியையும் உலகிற்கு காட்டியது.

ஆனால், அதே நேரத்தில் இந்திய மாநிலமான அருணாச்சல பிரதேசம் தங்களுக்கு சொந்தமானது என்பதை தொடர்ந்து வலியுறுத்தி வருகிறது. இதனால் அந்த மாநிலத்தை சேர்ந்தவர்களுக்கு விசா கொடுப்பதில்லை. மேலும், ஆசிய வளர்ச்சி வங்கி மற்றும் உலக வங்கிகள் அருணாசல பிரதேசத்துக்கு நிதி உதவி செய்வதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்து வருகிறது.



மேலும், இந்தியாவுடனான எல்லைக்கோடான மெக் மோகன் கோட்டை தாண்டி பல முறை அத்துமீறல் செய்து வருகிறது.



இதையடுத்து தற்போது இந்தியா, சீனா எல்லை பகுதி பதற்றம் நிறைந்தவையாக மாறியுள்ளது. இந்நிலையில் தற்போது அருணாச்சல பிரேதசத்தில் இருக்கும் சுற்றுலா நிறுவனங்களுக்கு சில மிரட்டல் இமெயில் வந்துள்ளது. அதில் சில வரைபடங்கள் இணைக்கப்பட்டுள்ளது.



அதில் ஒன்றில் அருணாச்சல பிரதேசம் சீனாவின் ஒரு பகுதி என குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. மற்றொன்றில் டெல்லி மீது ஒரு வட்டம் போடப்பட்டுள்ளது. அதன் அருகே இந்த இடத்தை சீன ராணுவம் பிடிக்க இரண்டு நாட்கள் தான் தேவைப்படும் என கூறப்பட்டுள்ளது.



இவை இரண்டும் ஒரு சீன இணையதளத்தில் இருந்து தான் அனுப்பப்பட்டுள்ளது. இது குறித்து ஹிமாலயன் ஹாலிடேஸ் என்ற நிறுவனத்தின் தலைவர் டேரிங் வாங்கே கூறுகையில்,



அருணாச்சல பிரதேசத்தில் இருக்கும் சுற்றுலா நிறுவனங்கள் அனைத்துக்கும் இது போன்ற மிரட்டல் இமெயில் வருகிறது. எங்களுக்கு சில இமெயில்கள் வந்துள்ளது. இது அருணாச்சல பிரதேசம் சீனாவின் ஒரு பகுதி என குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இது எங்களை கவலையில் ஆழ்த்தியுள்ளது.



இந்த விஷயத்தை மத்திய அரசு சாதாரணமாக எடுத்து கொள்ள கூடாது. இதன்மூலம் அருணாச்சலம் இந்தியாவின் ஒரு பகுதி என்பதை உறுதியாக தெரிவிக்க வேண்டும். அங்கு கூடுதல் பாதுகாப்புக்கு ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும் என்றார்.



that's Tamil

கருணாநிதிக்கு செருப்பு அடி!...

காத்திருந்தேன்... கதை முடித்தேன்! ஜெனரல் டயருக்கு மட்டுமல்ல ராஜீவ் காந்திக்கும் அதுவே பொருந்தும்!

1919-ம் ஆண்டு ஜாலியன் வாலா காக் கடுகொலைக்குக் காரணமான ஜெனரல் டயரையும், அவரது மேலதிகாரி மைக்கேல் ஓ டயரையும் இங்கிலாந்து வரை தேடிச் சென்று, ஜெனரல் டயர் நோய்வாய்ப்பட்டு ஜெனரல் டயர் இறந்துவிட, எஞ்சியிருந்த மைக்கேல் ஓ டயரை விழா ஒன்றில் சுட்டுக்கொன்றார் ஷாஹித் உத்தம் சிங்.

தன் தேசத்து மக்கள் ஈவிரக்கமின்றி சுட்டுக் கொல்லப்பட்ட கொடியவனில் ஒருவனையாவது சுட்டுக் கொன்ற திருப்தியுடன் 31 ஜுலை 1940 அன்று இங்கிலாந்து நாட்டில் தூக்கிலிடப்பட்டு, அங்கேயே புதைக்கப்பட்டார். இவரது எஞ்சிய உடல் பாகங்கள் கல்லறையில் தோண்டி எடுக்கப்பட்டு, 1974-ம் ஆண்டு இந்தியாவுக்குக் கொண்டு வரப்பட்டு, அரச மரியாதையுடன் அவரது பிறந்த மண்ணில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.

இந்த மாவீரரைக் கவுரவப்படுத்தி 'காத்திருந்தேன்... கதை முடித்தேன்!' என்ற தலைப்பில் ஜுனியர் விகடன் நாடு போற்றும் வீரர்கள் வரிசையில் வரிசைப்படுத்தியிருந்தது. உண்மையாகவே, அந்த தேசிய உணர்வாளனின் தியாகம் போற்றப்பட வேண்டியதுதான். உலக மக்களும் அறிந்து கொள்ள வேண்டியதுதான். இதில் யாருக்கும் கருத்து வேறுபாடு இருக்க முடியாது. ஈழத் தமிழர்களான நாங்களும் இதய பூர்வமாக அந்த மாவீரனுக்கு அஞ்சலி செலுத்துகின்றோம்.

இப்படியேதான் நாங்கள் எங்கள் நாட்டுப் படுகொலைகளையும் மீண்டும் நினைத்துப் பார்க்கிறேன்... இந்திய தேசத்தை அடிமைப்படுத்த வந்த ஆங்கிலேயர்கள் போலல்லாது நாங்கள் மலர்க்கொத்துக்கள் வழங்கி இந்திய அமைதிப்படையை வரவேற்ற காலம்... நம்பிக்கையோடு எம் தேசத்தின் அமைதிக் காற்றைச் சுவாசிக்கும் ஆவலில் குதூகலித்திருந்த காலம்... தமிழர்களைக் காப்பாற்ற என்ற கொட்டொலியுடன் 1987 இல் கால் பதித்த இந்திய அமைதிப்படையை நம்பி விடுதலைப் புலிகள் தமது ஆயுதங்களை ஒப்படைத்து அமைதி காத்த காலம்...

தமிழீழ மண்ணில் கால் பதிக்கும்வரை அமைதிப் படையாகவே வந்த இந்தியப் படை தான் வந்த நோக்கத்தை நிறைவேற்றிக் கொண்டதும், சுய ரூபம் காட்டியது. சிங்கள தேசத்தின் காவல் படையாக மாறிய இந்திய அமைதிப் படையின் துரோகத் தனத்தைக் கண்டு கொதித்த தமிழர்களை பொறுமை காக்க வைத்து திலீபன் அவர்களிடம் மூந்து அம்சக் கோரிக்கைகளை வைத்து, காந்திய தேசத்திடம் நீதி கோரி, காந்திய வளியில் நீரும் அருந்தாமல் உண்ணாவிரதத்தை ஆரம்பித்தார்.

1- மீளக்குடியமர்தல் என்ற பெயரில் வடக்கிலும் கிழக்கிலும் புதிதாக திட்டமிடும் குடியேற்றங்களைத் தடுத்து நிறுத்தவேண்டும்.
2- சிறைக் கூடங்களிலும் இராணுவ பொலிஸ் தடுப்பு முகாம்களிலும் தடுத்துவைக்கப்பட்டுள்ள தமிழ் அரசியற் கைதிகள் யாவரும் விடுதலை செய்யப்படவேண்டும்.
3- அவசரகாலச் சட்டம் முழுமையாக நீக்கப்படவேண்டும்.
4- ஊர்காவல் படையினருக்கு வழங்கப்பட்ட ஆயுதங்கள் முற்றாகக் களையப்படவேண்டும்.
5- தமிழர் பிரதேசங்களில் புதிதாக பொலிஸ் நிலையங்களைத் திறப்பதற்கு மேற்கொள்ளப்படும் நடவடிக்கைகள் முற்றாக நிறுத்தப்படவேண்டும்.

என்ற சாதாரண கோரிக்கைகளை முன்வைத்து 15 செப்ரம்பர் 1987 அன்று திலீபனால் ஆரம்பிக்கப்பட்ட தியாக வேள்வி இந்திய அரசால் கண்டு கொள்ளப்படாமலே விடப்பட்டது. உறுதி தளராத திலீபன் 26 செப்ரம்பர் 1987 சனிக்கிழமை காலை 10.48 மணிக்குத் தன் இறுதி மூச்சை எம் சுவாசத்தில் கலக்கவிட்டு கண்களை மூடிக்கொண்டார்.

எதிரியின் கொடுமையிலும் பார்க்க, துரோகியின் துரோகத்தின் வலி தமிழீழ மக்களின் நெஞ்சில் நெருப்பை மூட்டியது. இதைத் தொடர்ந்தும் இந்தியத் துரோகத்திற்கு குமரப்பா, புலேந்திரன் உட்பட்ட 12 வேங்கைகள் பலியானதால் உருவான கொந்தளிப்பு இந்திய அமைதிப் படைக்கு எதிராகத் திரும்பியது. விடுதலைப் புலிகளுக்கு எதிராக இந்திய அமைதிப்படை ஆரம்பித்த நம்பிக்கைத் துரோகப் போர் யாழ். வைத்தியசாலையையும் விட்டு வைக்கவில்லை.

யாழ். வைத்தியசாலைக்குள் புதுந்த இந்திய இராணுவம் அங்கு பணியாற்றிய வைத்தியர்கள், தாதிகள், நோயாளிகள் என்று யாரையும் வேறுபடுத்திப் பார்க்காமல் ஈவிரக்கமின்றிச் சுட்டுக் கொன்றது. தொடர்ந்து முன்னேறிய இந்திய இராணுவத்தின் கொலைக் கரங்களுக்கு சிறியவர், பெரியவர், இளைஞர், யுவதிகள், ஆண்கள், பெண்கள், வயோதிபர் என்ற வேறுபாடு தெரியவில்லை. காந்தி தேசத்தின் படைகள் ஈழத் தமிழர்கள் சுமார் பத்தாயிரம் பேரைக் காவு கொண்டது.

விடுதலைப் புலிகளைத் தோற்கடிக்க முடியாத இந்தியப் படை 31 மார்ச் 1990 அன்று அன்றைய சிறிலங்கா அதிபர் பிரேமதாஸவால் அவமானப்படுத்தப்பட்டு வெளியேற்றப்பட்டது.

தமது உறவுகள் அழிக்கப்பட்டதற்குப் பழிவாங்கும் முகமாக, இந்தியத் துரோகங்களுக்கும் ஈழப் படுகொலைகளுக்கும் காரணமான இந்தியாவின் அந்த நாளைய பிரதமர் ராஜீவ் காந்தி அதே உத்தம் சிங் பாணியில் பலி கொள்ளப்பட்டார். அன்று துப்பாக்கியுடன் டயரை நெருங்க முடிந்த உத்தம் சிங் போல அந்த தமிழீழப் பெண்ணால் நெருங்க முடிந்திருந்தாலும் நிச்சயம் குறி தவறியிருக்கும் என்பதால், தன்னையே வெடிகுண்டாக்கித் தன் வீர சபதத்தை முடித்துக் கொண்டாள் என்று ஈழத் தமிழர்கள் அவரை மாவீரராக ஏற்பதில் என்ன தவறு இருக்க முடியும்?


அன்று, உத்தம் சிங் எடுத்த முடிவைத்தான் பின்னர் தானு எடுத்தார். உத்தம் சிங் தேசிய வீரராக கவுரவிக்கப்பட்டது சரி என்றால், தானுவும் எமது மக்களால் தெசிய வீரங்கனையாகப் போற்றப்பட வேண்டியவர்தான். இந்தியா உத்தம் சிங்கிற்கு உரிய கவுரவம் வழங்க இங்கிலாந்து அரசு அனுமதித்தது போலவே, தமிழீழம் தானுவுக்கு உரிய கவுரவம் வழங்கப்போகும் காலத்தில் இந்தியாவும் அதற்கான அனுமதியை வழங்கவேண்டும்.

ஈழநாடு (பாரிஸ்) பத்திரிகையில் வெளியாகிய கட்டுரை

மே-17 வரை நந்திக்கடலருகே நின்று இன அழித்தல் தாண்டவத்தை கண்டவர் இவர்.இதோ சிவரூபன் பேசுகிறார்

:

“”ஐ.நா.சபையே வல்லரசுகளே உலகின் தலைவர்களே ஊடகத்துறையினரே எமது போராட்டத்தின் எதிர்கால நம்பிக்கையாகவும் உயிராகவும் இருக்கிற தமிழ்நாட்டு உறவுகளே!

நான் எழுத்தாளனோ சிந்தனையாளனோ அல்ல. போராட்ட இயக்கமும் வாழ்வும் கற்றுத் தந்தவற்றைத் தவிர வேறெங்கும்போய் பெரிய படிப்பு படித்தவனுமல்ல. கண்ணெதிரே கண்ட கொடூரமான தமிழ் இன அழித்தலின் சில காட்சிகளை எழுத்தில் பதிவு செய்ய விரும்புகிறேன். எம் இன மக்களின் கொடூர அழிவைக் கண்டும் மௌனமாயிருந்த சர்வதேச சமூகத்தின் மீதான அவநம்பிக்கையும் நான் எழுதுவதற்கு முக்கிய காரணம்.

பசியின் வலியும் பிழிந்த தாகமும் பிரிவின் தவிப்பும் வெடிகுண்டுகளின் வெக்கையும் படு கொலைகளின் கொடூரமும் சகலமும் முடிந்துபோகிற தருணத்தின் திகிலுமாய் நாங்கள் வெள்ளாம் முள்ளிவாய்க்கால் பரப்பில் நின்றிருந்த அக்கடைசி நாட்களில் இரண்டு நம்பிக்கைகளை கடைசிவரை கொண்டிருந்தோம். “தாய் தமிழ்நாட்டு உறவுகள் எம்மை கைவிடமாட்டார்கள் அமெரிக்கா எப்படி யாவது எமது உதவிக்கு வரும்’ அந்த நாட்களின் வலியை எம்மால் வார்த்தைகளில் வருணிக்க முடியாது. அங்கு நின்று அனுபவிக்காதவர்களால் அதனை புரிந்துகொள்ளவும் முடியாது.

இதனைக்கூட நான் ஒரே ஒரு மன்றாட்டத்துடன் தான் எழுதுகிறேன். சர்வதேசமே! உயிரான தமிழ்நாட்டு உறவுகளே! இறக்கைகள் வெட்டப்பட்டு கம்பிவேலிகளுக் குள் அடைக்கப்பட்டு பாலைவனத்தில் வெந்து துடிக்கும் மண்புழுக்கள்போல்இ தமிழர்களாய் பிறந்ததைத் தவிர வேறெந்த குற்றமோ பாவமோ செய்யாத உடல் சோர்ந்து உளம் நலிந்து உணர்வு செத்து நா வறண்டு இதய நாடிகள் ஒடுங்கி வார்த்தைகள் முடிந்துபோய் வாடிக் கொண்டிருக்கும் எம் உறவுகளை எப்படியாவது காப்பாற் றுங்கள். சுதந்திர வேட்கைக்கெல்லாம் அப்பால் இம்மக்களுக்காய் இன்று நாங்கள் வேண்டுவது பெரிதாக எதுவுமில்லை. உணவு குடிநீர் அச்சமின்றிக் கண்ணுறங்க தமது குடிசை மணியோசை கேட்க எமது சிறு கோயில்கள். இப்போதைக்கு இவ்வளவும் போதும்.

இன அழித்தல் நடந்த இறுதி நாட்களின் கொடூ ரத்தை நான் இங்கு எழுதுவதுகூட உங்களின் கழிவிரக் கம் கேட்டல்ல. என்றேனும் ஒருநாள் எமது மக்களுக்கான உரிமைகளை நீங்கள் பெற்றுத் தருவீர்களென்ற நம்பிக்கையில்தான் நான் எழுதுகிறேன்.

அன்று வைகாசி 16. நள் ளிரவு கடந்திருந்தது. வழமையை விட இருள் கனத்திருந்தது போன்ற உணர்வு. ஏதோ நடக்கப்போகிற தென்ற திகில் எங்கும் சூழ்ந்திருந்தது. அதிகாலை 3 மணி இருக்கலாம். தொடங்கிற்று ஊழித்தாண்டவம். முள்ளிவாய்க் காலில் இருந்து முல்லைவட்டுவாகல் நோக்கி முன்னூறு மீட்டர் நீளத்திலும் வட ஆழ்கடலில் இருந்து நந்திக்கடல் திசையாக ஐநூறு மீட்டர் அகலத்திலுள்ளுமாய் ராணுவ வேலிக்குள் அடைக்கப்பட்டிருந்த மூன்று லட்சத்திற்கும் மேலான மக்களைச் சுற்றி ராஜபக்சேவின் பிணம்தின்னிப் பேய்கள் பேரவலத்தின் இறுதிப் போரை தொடங்கின.

வைகாசி-17 அதிகாலை. கோடி சிங்கங்கள் சேர்ந்து கர்ஜித்தால் எழும் ஓங்கார ஓசையுடன் ராட்சஸ கொடுங்கோலன் ராஜபக்சேவின் ஏவலில் தமிழ்ப் பிணம் தின்னும் கழுகு பொன்சேகா வழிநடத்த “தமிழரை அழித்து தீர்த்த பின்னரே அடுத்த வேலை’ என நின்ற கோத்தபய்யா பின்நிற்க மூன்றாம் உலக யுத்தம்போல் மூன்று லட்சம் மக்கள் மீதான தாக்குதல் தொடங்கியது. புயலடித்தால் தாவ முடியாமல் தவிக்கும் காட்டு மந்திகள் போல் எம்மக்கள் அங்குமிங்கும் ஓடினார்கள். சிங்களக் கொலைவெறிப் படைகளுக்கு பிரபாகரனின் படைகள் தக்க பதில் தந்திருக்க முடியும். ஆனால் முடியாது போயிற்று. ஏன் தெரியுமா…?

“”இனப்படுகொலையை அரங்கேற்ற இந்தியா ராணுவ உதவிகள் இந்திரா ரடார் செயற்கைக்கோள் செய்மதி உதவியெல்லாம் செய்து கொடுத்தது. சீனா ராக்கெட்டுகளும் ரசாயன ஆயுதங்களும் அள்ளிக் கொடுத்தது. ரஷ்யா டாங்குகள் மட்டுமல்ல பீரங்கிகளுடன் கவச வாகனங்களும் கொடுத்து தானே நேரில் வந்து கள ஆலோசனைகள் தரவும் தயாராய் இருந்ததாம். பக்கதுணையாய் ஏவுகணைகளும் பலகோடி பெறுமதியுடைய ஆயுதங்களும் தந்தது பாகிஸ்தான். உலகின் அத்தனை பெரிய நாடுகளின் ராணுவ வளங்களும் சுற்றி நிற்க தமிழருக்கென தலைவன் உருவாக்கிய படைகள் தனித்து நின்று எந்தளவுக்குத்தான் தாக்குப் பிடிக்க முடியும்?

இப்படித்தான் மே-17 இறுதி யுத்தம் நடந்தது. நடப்பது கனவாஇ கற்பனையா என்று புரியாமல் நின்றோம். நாற்திசையிலிருந்தும் எறிகணைகள். எங்கெங்கிருந்தோ ரசாயன எறிகுண்டுகள். இடைவெளியில்லா துப்பாக்கி வேட்டுகள். சற்றே நிமிடம் ஷெல் மழை ஓய்ந்ததும் பதுங்கிப் பதுங்கி பங்கரில் இருந்து வெளியே வந்து பார்த்தேன். அவலத்தின் பெருங்கொடுமை கண்ணெதிரில் முள்ளிவாய்க்கால் பரப்பெங்கும் விரிந்து கிடந்தது.

பதுங்கு குழிக்குள் ஓடி ஒளியுமுன் நான் பார்த் திருந்த தமிழ் உறவுகள் சதைத் துண்டுகளாகிக் கிடந்தன. ஆண்இ பெண்இ பெரியோர்இ குழந்தைகள் வேறுபாடு எதுவும் தெரிய வில்லை. தலை வேறு கால் வேறு உடல் வேறாக பிணக் காடாய் கிடந்தது. சற்று தூரத்தில் தலைவிரிகோல மாய் தாய் ஒருவர் தலையற்ற உடல் ஒன்றை மடியில் கிடத்தி அழுது கதறிக்கொண்டிருந்தார். “”கடவுளே… ஏன் எங்களுக்கு இந்த அவலம்? என்ட ராசாவின்டெ முகத்தைக் கூட பார்க்க முடியலியே. பாவி ராஜபக்சவே… வா… என்னையும் கொன்றுபோடு” என்று அழுது புலம்பிக்கொண்டிருந்தாள். திடீரென எங்கிருந்தோ வந்த துப்பாக்கி ரவையொன்று அவளின் தலையை சிதைத்துச் சென்றது. குரலின்றி தரை சாய்ந்தாள் அந்தத் தாய். முகம் கவிழ்ந்து ஈழ மண்ணை முத்தமிட்டபடியே பிணமானாள்.

பக்கத்து பங்கருக்குள்ளிருந்து தம்பி… என்று சன்னமாய் குரல் கேட்டது. திரும்பிப் பார்த்தேன். மார்பில் வயிற்றில் காலில் குண்டு காயங்களோடு ரத்தம் வழிந்த நிலையில் முதியவர் ஒருவர் “ஆரேனும் என்னெ காப்பாற்றுங்களேன்…’ என்று இயலாமையின் வலியோடு குரல் கொடுத்தார். அருகில் நான் செல்லுமுன் அவரும் விழிகள் மூட தரையில் விழுந்தார். கண்களுக்கு எட்டிய தூரம்வரை எங்கு நோக்கிலும் பிணங்கள்… மனிதச் சதையின் சிதறல்கள்.

வேதனையின் கனம் என்னை அழுத்தியது. என்னையும் அறியாமல் ஏதேதோ புலம்பினேன். ஐயா ஒபாமா அவர்களே… உங்களைத்தானே ஐயா நாங்கள் கடைசியாக நம்பியிருந்தோம். ஒடுக்கப்பட்ட இனத்தில் இருந்து எழுந்து வந்தவர் நீங்கள். எனவே எம் இனத்தைக் காப்பாற்ற கட்டாயம் இறுதியில் கை கொடுப்பீர்கள் என்று நம்பி வான்பரப்பில் வந்து போன அத்தனை விமானங்களையும் அண்ணாந்து உயிர் தவிப்புடன் பார்த்திருந்தோமே… கைவிட்டு விட்டீர்களே ஐயா… என்றெல்லாம் புலம்பினேன்.

எழுந்து நடக்க எத்தனித்தேன். மீண்டும் ரவைகள் கூவிப் பாய்ந்து வந்தன. வேகமாக நடக்க முடியவில்லை. சிதறிய உடல் களின் மீது என் கால்கள் பட்டுவிடக்கூடாதென்ற பக்தி யுடன் நகர்ந்தேன். அந்தளவுக்கு எங்கும் பிணக்குவியலாய் கிடந்தன. ஒவ்வொரு பிணமாகக் கடந்து எனது மனைவிஇ பிள்ளை கள் இருந்த பதுங்கு குழிநோக்கி நகர்ந்தேன். இன்னொருதாயின் துயரம் என்னை முன்செல்ல விடாது தடுத்தது.

அவருக்கு 30 வயதிருக்கும். சுமார் ஆறு மாத கைக்குழந்தை. ஷெல் அடிபட்டு இறந்திருந்தது. பிஞ்சுக் குழந்தையை மார்போடு இறுக அணைத்துக்கொண்டு “”பாவி ராஜபக்சே… புருஷனையும் தின்டான் என்ட பச்ச புள்ளையெயும் தின்டான்… பசி தீர்ந்ததாடா பாவி…” என்று புலம்பியபடி இறந்த குழந்தையை முத்தமிட்டு முத்தமிட்டுக் கண்ணீரால் நனைத்தாள். அவளுக்கு ஆறுதல் சொல்ல அங்கு எவரும் இருக்கவில்லை. அவளது கூக்குரலையும் எவரும் கேட்கவில்லை. குழந்தையை முத்தமிட்டுக் கொண்டே முன் போனவள் திடீரென பின்னோக்கிப் பார்த்தாள். அவளது முகம் சந்திரமுகிபோல் மாறியது. வெடித்து சிரித்தவண்ணம் தன் பிள்ளையோடு ஏதேதோ பேசத்தொடங்கினாள். நிமிடங்களுக்கு முன் தாயாக இருந்தவள் மனநோயாளியாகி நின்றாள்.

“”என் மனைவி பிள்ளை தாய்-தகப்பன் நினைவுகள் நெஞ்சைப் பிழிந்தது. அவர்கள் மறைந்திருந்த பதுங்குக்குழி பார்த்து ஓடினேன். அவ்விட மெல்லாம் நச்சுவாயுக் குண்டுகள் விழுந்து நூற்றுக் கணக்கான தமிழர் உடல்கள் சிதறுண்டும் எரிசாம்பலாகவும் கிடந்தன. முட்டுக்கால் தரையில் குற்றி விழுந்தேன். “கடவுளே’ என்று கதறினேன். ஷெல் மழை கொட்டிக்கொண்டேயிருந்தது. அதனூடேயும் ஒவ்வொரு தலையாக உடலாகப் புரட்டினேன். எவரையும் அடையாளம் தெரியவில்லை. என் உறவுகளும் எரியுண்டு முடிந்துவிட்டதாய் மனதில் முடிவு செய்தவனாய் இனி என் மார்பிலும் எறிகணை விழட்டுமென நிமிர்ந்து திரும்பி நடந்தேன். அப்போது பிணங்களுக்கு நடுவிலிருந்து ஒரு தாய் முனகலுடன் மெதுவாக எழுந்தார்.

“”தம்பி… உங்கட சொந்தங்கள் காலையில வட்டுவாகல் பக்கம் போயிட்டினும். நீங்க கெதியா போய் அவையள காப்பாற்றுங்கோ” என்றார் அந்தத்தாய். வட்டுவாகல் நோக்கி ஓடத்தொடங்கினேன். வட்டுவாகல்- முள்ளிவாய்க்கால் பிரதான வீதியில் வன்னி மக்கள் வைத்திருந்த வாகனங்கள் நீண்ட வரிசையில் பாதி எறிகணை வீச்சில் எரிந்தும் ஏனையவை அனாதைகள்போலும் நின்றிருந்தன. பதுங்குகுழி வெட்ட இடமில்லாத மக்கள் இந்த வாகனங்களுக்குக் கீழ் படுத்துக்கிடந்தார்கள்.

தேசியத் தலைவர் தன் செல்வங்களாய் வளர்த்த செஞ்சோலைப் பிஞ்சுகளும் அப்படிச் சில வாகனங்களுக்குக் கீழ்தான் கடைசி கட்டத்தில் அடைக்கலம் தேடியிருந்தன. நான் சுமார் 100 மீட்டர் தூரத்தில் நின்றபோது கூவிவந்த எறிகணையொன்று செஞ்சோலைப் பிஞ்சுகள் பிணம்தின்னிப் பருந்துகளுக்கு அஞ்சிய கோழிக்குஞ்சுகள்போல் பதுங்கிக் கிடந்த பகுதியில் விழுந்து வெடித்தது. என் கண்ணெதிரே ஐம்பதுக்கும் மேலான அப்பிஞ்சுகள் தலை கால் கை உடல் சிதறி கோரமாய் செத்தார்கள்.

கடற்கரையில்தான் பிணக்காடென்றால் பிரதான வீதியும் தமிழர் சடலங்களால் நிறைந்து நீண்டு கிடந்தது. சின்னஞ்சிறு பிஞ்சுகளின் சிதறிய உடல்களைக் காணத்தான் நெஞ்சு பொறுக்கவில்லை. இறுகி உணர்வு செத்து மரத்திருந்த மனது வெடித்தது. ஓவென்று அழ வேண்டும் போலிருந்தது. என் கால்கள் சிதறிக் கிடந்த தமிழர் தசைகள் மேல் பட்டுவிடக்கூடாதே என்ற பக்தியோடு தவண்டு தவண்டு நகர்ந்தேன்.

அங்குமிங்கும் சிங்களக் காட்டேறிகள் ஏவிக் கொண்டிருந்த எறிகணைகள் கூவிக் கூவிப் பறந்து பாய்ந்து கொண்டிருக்க வீதியோர மரத்தடியொன்றின் கீழ் தாயொருத்தி பிரசவ வேதனையில் துடித்துக் கொண்டிருந்தாள். அவளது கணவன் சற்று முன்னர்தான் எறிகணை வீச்சில் இறந்திருக்க வேண்டும். இரத்த வெள்ளத்தில் கிடந்த தன் கணவனை இறுகப் பிடித்துக் கொண்டு அந்த இளம் தாய் பிரசவ வலியில் வீறிட்டுக் கதறிய அவலத்தின் கோலத்தை எப்படி நான் மறப்பேனய்யா?

மல்ட்டிபேரல் (ஙமகபஒ இஆததஊக) எறிகணைகளின் அதிர்வில் தாயின் வயிற்றிலிருந்து குழந்தை முல்லைத்தீவு மண்ணில் விழுந்தது. குழந்தையின் காலைப்பிடித்து இழுத்து அந்தத் தாய் தன் மார்போடு போர்த்தினாள். அவளுக்கு உதவ உறவுப் பெண்களோ வேறெவருமோ அங்கிருக்கவில்லை. பிறந்த பிள்ளையை அணைப்பதா அருகில் இறந்து கிடக்கும் கணவனுக்காய் அழுவதா என்று தெரியாமல் இடது கையால் கணவனின் உடலையும் வலது கையால் இப்போது பெற்ற தன் செல்வத்தையும் அணைத்துக் கொண்டு கண்ணீர் விட்டுக் கதறிய காட்சியை எப்படி நான் பதிவு செய்வேன்?

தன் ஆடைகளை ஒதுக்கி ஒழுங்கு செய்யும் பிரக்ஞை கூட இல்லாதவளாய் அந்தத்தாய் அழுது கொண்டிருந்தாள். உடல் சோர்ந்தவளாய் மண்தரையில் தலை சாய்ந்து படுத்தவரை மட்டும் தூரத்தில் நின்று பார்த்தேன். முதல் தாகம் தீர்க்க தாய்ப் பாலுக்காய் அக்குழந்தை வீறிட்டு அழுததையும் கண்டேன். ராஜபக்சேவும்இ கோத்தபய்யாவும் ரத்தமும் சதையும் சேரப் பிணம் தின்னும் கொடிய ராட்சதக் கழுகுகளாய் என் கண்முன் நின்றார்கள். நீங்கள் அழிவீர்களடா… சிங்களம் இதற்கெல்லாம் பதில் சொல்லித்தான் தீர வேண்டுமடா… என்றெல்லாம் மனது கொதித்தது.

கையறு நிலையின் கைதியாய் முன் நகர்ந்தேன். அந்தத் தாயும் பிள்ளையும் என்ன ஆனார்களோ என்று எண்ணியே பல இரவுகள் தூக்கமும் நிம்மதியும் இழந்து தவிக்கிறேன். இப்படித்தான் மே முதல் வாரம் முள்ளி வாய்க்கால் தற்காலிக வைத்தியசாலைக்குச் சென்றிருந்தேன். ஓலைக் குடிசைதான் அன்று எங்களின் அவசர மருத்துவ சேவைப் பிரிவு. குடிசையின் தாழ்வாரத்தில் குண்டுவீச்சில் தாய்இ தகப்பன் இருவரையும் இழந்த சுமார் ஒரு வயதுக் குழந்தை கிடத்தப்பட்டிருந்தது. அதே குண்டுவீச்சில் தன் இரு கால்களையும் இந்தக் குழந்தை இழந்திருந்தது. கிட்டப் போய் அக்குழந்தையை கண்களில் நீர் மல்கப் பார்த்தேன். குளு கோஸ் ஏற்றப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது. குளுகோஸ் வயரை கையில் எடுத்து விளையாடிக் கொண்டே என்னைப் பார்த்து அக்குழந்தை சிரித்தது. நடந்த வற்றின்இ நடந்து கொண்டிருப்பவற் றின் கொடூரங்களும் விபரீதங் களும் அந்தக் குழந் தைக்குப் புரிந்திருக்கவில்லை. அருகில் நின்று கொண்டிருந்த மருத்துவ தாதியிடம் “”தாய்இ தகப்பன்…” என்று ஆரம்பிக்கவே “”எல்லாம் இப்போது நான்தான்” என்று கூறியபடியே என்னை நிமிர்ந்து நோக்கி குடிசைக்கு சற்று தூரத்தில் குவியலாய் கிடந்த தமிழர் சடலங் களைக் காட்டினார். “”இதுக்குள்ளதான் இந்தக் குழந்தையிண்ட தாயும் தகப்பனும்” என்றார்.

பெற்றோரை இழந்து இரண்டு கால் களையும் இழந்து என்ன நடந்ததென்றே தெரியாது குளுகோஸ் ஒயரை பிடித்து விளையாடிப் புன்னகைத்த இந்தக் குழந்தையின் முகமும்இ சற்றுமுன் வீதியோரத்தில் பிறந்து தாயின் முதற் பாலுக்காய் வீறிட்டு அழுத அந்தப் பிஞ்சின் முகமும் என்னை விட்டு அகல மறுக்கின்றன. எனக்கு மரணம் வருகின்றவரை இந்த அவலத்தின் காட்சிகள் என்னை விட்டு நீங்குமென்றும் நான் நினைக்கவில்லை.

மனதில் வெறுப்பும் நெருப்பும் விரக்தியு மாய் -இப்படியா எங்கள் விடுதலைப் பய ணம் முடிவுறவேண்டுமென்ற வேதனையுடன் தொடர்ந்து நடக்க முயன்றேன். அவலத்தின் அடுத்த காட்சி அங்கே அரங்கேறிக்கொண்டி ருந்தது.

வீதியை விட்டு சற்று தொலை. எறிகணை விழுந்து வெடிக்கிறது. பிளிறிச் சிதறிய புழுதி அடங்கியபின் பார்க்கிறேன். மரத்தடியில் இருந்த ஒரு தமிழ்க் குடும்பம் கண்ணெதிரே கணப்பொழுதில் சிதறிக் கிடக்கிறது. எழுந்திருக்க முடியாத அளவுக்கு படுகாயமடைந்த தகப்பனின் கால்களும் கைகளும் விட்டுவிட்டுத் துடிப்பது மட்டும் தெரிகிறது. எறிகணை விழுந்தபோது அந்தத் தாய் தன் பிள்ளைக்குப் பாலூட்டிக் கொண்டிருந்திருக்கிறாள். குழந்தையை இறுக அணைத்தபடியே அத்தாய் சிதைந்துபோய் உயிர் பிரிந்து கிடக்கிறார். அவளது இடதுபுற மார்பில் ஷெல் குண்டு பாய்ந்து சிதைத்திருக்கிறது. இப்போதும் கொடூரத்தின் கொலைவெறி புரியாத அப்பிஞ்சுக் குழந்தை தாயின் வலதுபுற மார்பை பாலுக்குத் தேடுகிறது.

பக்கத்தில் ஓர் சிறுமி நான்கு வயது இருக்கலாம் முந்திய பிள்ளையாக இருக்கக் கூடும். அந்தப்பிள்ளை கையில் ஓர் தட்டுடன் “அம்மா பசிக்குது… அம்மா பசிக்குது…’ என்று அழுதுகொண்டிருந்தது. தகப்பனுக்கு அருகில் பையன். சுமார் ஆறு வயது இருக்கலாம். “”அப்பா… எல்லாரும் போகினும் வாங்க போவோம் ஆமி வறான் எழும்புங்கோ அப்பா… தண்ணீர் விடாக்குது… கெதியா எழும்புங்கோ அப்பா…” என்று குளறிக்கொண்டிருந்தான்.

நின்று நிதானித்து அங்கு என்னதான் நடந்துகொண்டிருக்கிறதென்று சிந்திக்கிற நிலையிலோ ஒருவருக்கொருவர் உதவும் நிலையிலோ ஒருவருக்கொருவர் ஆறுதல் சொல்லும் நிலையிலோ எவரும் இருக்கவில்லை. எங்கும் மரணம் வெறியாடிக்கொண்டிருந்தது. ஈவிரக்கம் ஏதுமின்றி இன அழித்தலின் இறுதி காட்சி அரங்கேறிக்கொண்டிருந்தது. மரணத்தின் நிலமாய் தமிழ் ஈழம் நின்றது. இறந்து கிடந்த தாயின் மார்பில் பால் முகர்ந்து தேடிய அப் பச்சிளங்குழந்தை எமது அவலநாளின் அழியா காட்சியாய் காலம் முழுதும் நிற்கும்.

தொடர்ந்து நகர்ந்தேன். தேசியத் தலைவர் அடிக்கடிச் சொல்வாரே… “”அவலத்தை தந்தவனுக்கே அதை திருப்பிக் கொடு” என்று… அப்படிச் சொன்னதோடு நிறுத்தாமல் சிங்களனுக்கும் நாங்கள் இப்படி ஈவிரக்கமின்றிக் கொடுமை செய்திருந்தால் ராஜபக்சேவும் கோத்தபய்யாவும் இந்த வெறியாட்டம் ஆடியிருக்கமாட்டார்களே… என்றெல்லாம் மனது எண்ணியது. முன்பொருமுறை சட்டக்கல்லூரி உரையொன்றில் தந்தை செல்வநாயகம் சொன்னாரே… “”தமிழ் மக்களுக்கு எதிர்காலத்தில் எவ்வித பாதுகாப்பும் இருக்காது -கடவுள்தான் நம்மைக் காப்பாற்ற வேண்டும்…” என்று ஆம் கடவுளும் எம்மைக் கைவிட்ட நாளில் நா வறண்டு நடந்துகொண்டிருந்தோம். தமிழனாய் பிறந்ததையிட்டு என்னை நானே சபித்துக்கொண்டேன். உலகத்தின் சகலர் மீதும் கோபமாய் வந்தது. மீண்டும் முன்பு நான் குறிப்பிட்ட உணர்வு… : “”ஐயா ஒபாமாவே… கடைசி நம்பிக்கையாய் நீங்கள் ஏதாவது செய்வீர்களெனக் காத்திருந்தோமே… வானில் வந்த ஒவ்வொரு விமானத்தையும் பார்த்திருந்தோமே… ஏமாற்றி விட்டீர்களே….” என்று மனம் புலம்பியது.

எங்கும்பிணக்காடாய் கிடந்த வட்டுவாகல்-முள்ளி வாய்க்கால் பிரதான வீதியில் தமிழர் உடலங்களில் என் கால் கள் பட்டுவிடக்கூடாதென்ற கவனத் தோடும் மனதின் பாரங்களோடும் நகர்ந்து கொண்டிருந்தேன். ஒரு குறிப் பிட்ட இடம் வந்ததும் வீதியின் இருபுறமும் துப்பாக்கிகளை மக்களை நோக்கி நீட்டியவாறு சிங்களக் கைக்கூலிகள் நின்றிருந்தனர். கடைசியாக புலிகளின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்த பகுதியை விட்டு வெளியே வந்து விட்டோமென்பது புரிந்தது. சுதந்திர வாழ்க்கை முடிந்து போய்விட்ட உணர்வு உடல் முழுதும் பரவியது. களைத்துப் போயிருந்த மனது மேலும் களைத்தது.

வட்டுவாகல் பாலம் பக்கமாய் நடந்தேன். பாலத் தின் இருபுறமுமாய் விரிந்து கிடந்த நீரேரியை பார்த்தேன். தண்ணீர் பரப்பு தெரியவில்லை. எங்கு பார்க்கினும் தமிழரின் பிணங் கள் மிதந்து கொண்டிருந்தன. அனைத்து உடல்களுமே ஆடை யின்றிக் கிடந்தன. அநேகம்பேர் எம் குலப் பெண்கள். கொடுமை யை பதிவு செய்யக்கூட என் கண்களால் பார்க்க முடியவில்லை. எனினும் அந்த நீரில் மிதக்கும் பிணங்களூடே என் சொந்த உறவு கள் இருக்கக்கூடுமென்பதால் நின்று பார்த்தேன். பல உடல்களில் நகக்கீறல்களும்இ கடித்துக் குதறிய காயங்களும் தெரிந்தன.

ஆண்கள் பெரும்பாலோரது உடல்கள் கைகள் கட்டப்பட்ட நிலையில் கிடந்தன. சுடப்பட்டும் அடித்தும் வெட்டியும் கொல்லப் பட்டிருக்கிறார்களென்பது தெரிந்தது. கரையொதுங்கிய உடல்களில் பசித்த தெரு நாய்கள் பற்கள் பதித்த காட்சியை காணப் பொறுக்க வில்லை. பாலத்தைக் கடந்து அங்கிருந்து இராணுவ முகாம் வாயிலருகே நடந்தோம். “”புலி தனியா பிரிஞ்சு வாங்கோ… பொது மக்கள் தனியா பிரிஞ்சு போங்கோ…” என்று கொச் சைத் தமிழில் சிங்களன் அறிவித்துக் கொண்டிருந் தான். அச்சத்தின் மின்னல் பிடரியில் பாய்ந்தது. அருகி லிருந்த மக்கள் விரக்தியோடு முணுமுணுத்தார்கள். “”இனி அவன் ஆட்சிதானே… இதுக்குப் பயந்துதானே புலியளோட ஓடி வந்தம்… பல நாட்கள் அணு அணுவாய் சாவதிலும் பார்க்க புலியளோட அங்க நின்டு கௌரவமா செத்திருக்கலாம்…” என்றெல்லாம் பேசிக் கொண்டே பிரிந்தார்கள். என் மனைவி பிள்ளை உறவுகள் எப்படியேனும் உயிர் தப்பியிருப்பார்கள் என்ற நம்பிக்கையில் நானும் நடந்து கொண்டிருந்தேன்.

இரண்டு பக்க கம்பி வேலிக்கு நடுவே மூன்று லட்சம் மக்கள் ஊர்ந்தோம். கம்பி வேலிக்கு மறுபுறத்தில் இருந்து நாக்கு நனைக்க ஒரு முடறு தண்ணீர் கொடுத் தார்கள். ஐம்பதாயிரம் பேருக்கு எனச் சொல்லப்பட்ட கம்பிவேலி முகாமுக்குள் அத்தனை பேரையும் அடைத் தார்கள். சுற்றிலும் சுடும் நிலையில் ராணுவத்தினர். ஒரு சிலர் தமிழ் கதைத்தார்கள். அவர்களில் ஒருவ னிடம் மெல்லச் சென்று கேட்டேன். “என் உறவுகளைக் காணவில்லை தேடிப் பார்க்கலாமா?’ என்று. “”கம்பி வேலிக்குள் மட்டும் தேடிப் பாருங்கள். வெளியே போற வங்களை சுடச் சொல்லி உத்தரவு” என்றான் அவன். தொடர்ந்து பேசிய அவன் “”இவ்வளவு பேரும் எங்க இருந்தீங்கள்… ஐம்பதாயிரம் பேர் என்றுதானே நினைத் தோம்” என்று வியப்பாகக் கேட்டான். நான் சொன்னேன் “”ஐம்பதாயிரம் பேர் வரை செத்துவிட்டார்கள். நாங்கள் பங்கரில் இருந்து தப்பி வாறம்” என்றேன். “பங்கருக்குள் இத்தனை நாள் எப்படி இருந்தீர்கள்?’ என்று மேலும் வியப்புடன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தான். அவனோடு பேசிக்கொண்டிருந்தபோது வேறொரு ராணு வக் கூட்டத்தினர் பொதியுணவு கொண்டு வந்தார்கள்.

இருந்தது மூன்று லட்சம் மக்கள். அவர்கள் கொண்டு வந்ததோ சுமார் 3000 உணவுப் பொதிகள். எப்படி பங்கீடு செய்வதென்று தெரியாமல் நாய்களுக்கு எலும்புத் துண்டுகளை வீசுவது போல் கம்பிவேலிக்கு வெளியே நின்று கொண்டு மக்கள் கூட் டத்தினர் மீது கேவலச் சிரிப் புடன் வீசி எறிந்தார்கள். ஏதோ எறிபந்து விளையாடுவதுபோல் மேலும் மேலும் எள்ளி நகையாடிச் சிரித்துக்கொண்டே எறிந்தார்கள். தமிழரின் இயலா மை அவமானக் களத்தில் அவர்களின் அரை மணி நேர விளையாட்டு முடிந்தபோதுஇ சில வயது போன வர்களும் எட்டுப் பத்து சிறுவர்களும் நெரிசலில் சிக்கி மூச்சடங்கிப் பிணங்களாய் கிடந்தார்கள். கைக்குழந்தையுடன் உணவுப் பொட்டலம் கிடைக் காதா எனச்சென்ற தாய் மூச்சுத் திணறி இறந்து போன குழந்தையுடன் திரும்பியதும்இ “பசிக்குதுஇ ஒரு பார்சல் குடுங்கோ’ என்று கூவிக் கேட்டுக்கொண்டே நெரிசலில் குரலடங்கிப் போன சிறுவர்களும்இ தண் ணீராவது தாருங்கோ எனக்கேட்டு மிதியுண்டு மடிந்த முதியவரும் அன்றைய நாள் எமது வரலாறு சந் தித்த பேரவலத்தின் பதிவு செய்யப்படாத சாட்சிகள்.

வாகனத்தில் ஏற்றுவதற்காக கம்பி வேலிக் குள்ளிருந்து வரிசை பிடிக்கச் சொன்னார்கள். அதற்குள்ளாகவே காட்டிக் கொடுக்கும் சிலரை சிங்களம் விலைக்கு வாங்கியிருந்தது. அந்தக் கேவலப் பிறவிகள் தங்களுக்கு தனிப்பட்ட முறையில் பிடிக்காதஇ பக்கத்து வீட்டுக்காரர்களையெல்லாம் கூட “புலிகள்’ என்று கை நீட்டிக் காட்ட ராணுவத் தினர் தனியாக அவர்களைப் பிடித்துச் சென்றனர். தமிழன் வீழ்ந்ததும் வீழ்வதும் காட்டிக் கொடுக்கும் எட்டப்பர்களாலென்பது மீண்டும் ஒருமுறை வேதனை யோடு அங்கே அரங்கேறிக் கொண்டிருந்தது.

எம் தேசியத் தலைவர் அடிக்கடி இரண்டு விஷயங்களைச் சொல்வார். ஒன்றுஇ “”நேர்மையான வர்கள்போல நடிப்பவர்களைவிட நேர்மையானவர் களாக இருப்பவர்களைத்தான் எனக்குப் பிடிக்கும்” என்பது. இன்னொன்று “”எதிரிகளைவிட துரோகி களே ஆபத்தானவர்கள்” என்றும் அவ்வப்போது நினைவுபடுத்துவார். நடைமுறை ஒழுங்குகளில் தமிழ் சமூகம் மீது தலைவர் காட்டிய இறுக்கத்திற்கு காரணமும் இந்த இனத்தின் மோசமான துரோகக் குணங்களை அவர் உள்ளார அறிந்திருந்த காரணத்தினால்தான்.

அந்த இடத்தில் அந்த கணத்தில் இப்போது சிங்கள ஆமிக்காரனைவிட அடை யாளம் காட்டிக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த எம் இனத்துக் கூலிகள்தான் அதிக அச்சத்தை தந்தார்கள்.

உடல் சோதனைக்கு ஒவ்வொருவரும் உள்ளாக்கப்பட்டோம். காட்டிக்கொடுக்கும் துரோகக் கூலிகள் நின்ற இடத்தைக் கடந்து உடல் சோதனைக்குப் போனேன். கட்டிய கோவணத்தையும் அவிழ்த்துப்போட்டு பரி சோதித்தார்கள். எனக்குள் கொலைவெறி ஆவேசம். அடக்கிக்கொண்டேன். என்றேனும் எம் தேசியத்தலைவன் மீண்டும் அழைப்பு விடுத்தால்இ அல்லது தகுதியானதோர் விடுதலை தலைமை எமக்குத் தெரிகின்ற நாளில் அவன் சொல்லும் திசையில் இலக்கு நோக்கி நகர இந்த உயிர் இப்போதைக்கு இருக்கவேண்டுமென்ற வைராக்கியத்தில்இ வந்த ஆவேசத்தையெல்லாம் அடக்கிக்கொண்டேன். இங்கே எழுத முடியாத ஒரு கெட்ட வார்த் தையை மட்டும் பம்பலாய் வாயில் முணுமுணுத் தேன். சோதனையெல்லாம் முடிந்து ஒருவழியாய் பேருந்தில் ஏறியபோது மே-18 முற்பகல் ஆகியிருந்தது. முல்லைத்தீவிலிருந்து வவுனியா செட்டிக்குளம் வதை முகாம் நோக்கி பேருந்து புறப்பட்டது.

எங்கு கொண்டுபோகிறார்களோ என்னவெல் லாம் நடக்கப் போகிறதோவென்ற பதற்றம். பேருந்தின் பின்கதவு அடைக் கப்பட்டு முன் கதவில் இரண்டு ராணுவத் தினர் சுடும் நிலை யில் கொடூர முக பாவத்தோடு எம்மை அவதானித்துக்கொண்டிருந்தனர். நூற்றுக்கணக்கான பேருந்துகள் ஓமந்தை சோதனைச் சாவடிக்குமுன் நின்று நகர்ந்தன. 2006 வரை இந்த சோதனைச் சாவடி புலிகளின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது. புலிகள் தமது குடிவரவு (ஐஅஅபைசயவழைn) மற்றும் சுங்கம் (ஊரளவழஅள)பிரிவினரை உருவாக்கி முதலில் அமர்த்திய இடம் இது. இன்றோ எல்லாம் சூன்யமாகிப்போன உணர்வு உயிரைப் பிழிந்தது.

இன அழித்தலின் அடுத்த கட்டம் ஓமந்தையில் ஆரம் பித்தது. “”புலியாக இருந்தவர்கள் அனைவரும் தனியாகப் பதியவும்”இ “”ஒருநாள் பயிற்சி எடுத் திருந்தாலும் தனியாகப் பதியவேண்டும்”இ “”எல்லைப்படை பயிற்சி எடுத்தவர் களும் பதியவேண்டும்”இ “”எங்களுக்கு எல்லாம் தெரியும்இ பொய் சொல்லி பதிவு செய்தால் தப்பிக்க முடியாது -மரணம்தான்” என்றெல்லாம் அறிவித்துக்கொண்டிருந்தார்க��
�்.

பதிவு செய்துவிட்டவர்களெல்லாம் ஒருபுறமாய் கூடி கதைத்துக்கொண்டிருந்தபோதுதா��
�் அங்கிருந்த தொலைக்காட்சிப் பெட்டியில் எம் தலைவன் வீரமரணம் செய்துவிட்டான் என்ற செய்தியைக் காட்டினார்கள். என் சுவாசம் நின்றது. இதய நாடிகள் ஒடுங்கின. என்னையு மறியாது கண்களில் நீர். பின்னோக்கி நினைவுகள் ஓடின. 1989-ம் ஆண்டு என்று நினைக்கிறேன். இந்தியப்படைகள் எம் தலைவனை சுற்றி வளைத்து “சதுரங்கம் 1இ2இ3 (ழுpநசயவழைn ஊhநஉமஅயவந) என பெயரிட்டு நின்றபோது மண லாற்றுக் காட்டில் நிலை தடுமாறாதுஇ அருகில் போராளிகள் கொள்கலன்களில் உயர்ரக பெட்ரோல் சுமந்துகொண்டே சண்டையிட்ட அந்த நாட்கள் நினைவுக்கு வந்தன. “உயி ரற்ற என் உடலோஇ சாம்பலோகூட அந்நியப் படைகளிடம் கிடைக்கக்கூடாது’ என்று உடன்நின்ற போராளிகளுக்கு உத்தரவிட்டுத்தான் சண்டை புரிந்துகொண்டிருந்தார் எம் தலைவன். போர்க்களத்தில் தன்னையே கொடையாக் கும் அக்கினியாய் நின்றுகொண்டுதான் அன்று எம்மை வழிநடத்தினார் அவர். உன்னிப்பாக தொலைக்காட்சியில் காட்டப்பட்ட உடலையும் தலையையும் பார்த்தேன். நிச்சயமாக முகமும் தலையும் எம் தலைவனுடையதல்ல என்பது தெரிந்தது. முற்றுகை வளையத்திற்குள் சிக்கியிருந்தாலும்கூட எம் தலைவன் எதிரிக்கு நெருப்பாய்இ புயல்காற்றாய் தான் இருப்பார்.

சர்வதேசமேஇ ஐ.நா.சபையேஇ தமிழுலகே… எப்போது வேண்டுமானாலும் என்னைக் கூப்பிடுங்கள். நான் இன்னும் உயிரோடுதான் இருக்கிறேன். இன அழித்தலுக்கு சாட்சி சொல்ல வருகிறேன். (சிவரூபன் வருவான்.)

{ தழிழ் செய்திகள்}

Footage reveals Sri Lanka camp conditions

http://link.brightcove.com/services/player/bcpid1184614595?bctid=37768382001

இறுதிக்கட்ட போரில் உடல் உறுப்புகளை இழந்த 20 ஆயிரம் தமிழர்களுக்கு வவுனியாவில் சிகிச்சை: சனல் 4 தொலைக்காட்சி (வீடியோ இணைப்பு)

போர்க்குற்றங்களுக்கான ஆதாரங்களை மறைக்க புதிய வழிமுறைகளைக் கையாள்கிறது இலங்கை அரசு--ரெலிகிராப்

உலகின் அதிகார மையங்களின் கைப்பாவையாக இலங்கை இனவாத அரசு ‐1 றிச்சார்ட் டிக்சன் ரெலிகிறாவ்



சுனாமி ஆசியாவைத் தாக்கி அயிரக்கணக்கானவர்களைப் பலி கொண்ட போது நாங்கள் எல்லோரும் அழுதோம்.
சுனாமி ஆசியாவைத் தாக்கிய போது முப்பதாயிரம் பேர் உடனடியாக மாண்டனர். கடலால் அடித்துச் செல்லப்பட்ட அந்தக்கணத்திலேயே அவர்கள் தங்கள் தங்கள் மூச்சை நிறுத்திக் கொண்டனர். அவர்களுடைய இறுதி அத்தியாயம் மிகச் சுருக்கமானது.
பிரதானமான தொலைக்காட்சி நிறுவனங்களின் செய்தி அலைவரிசைகள் வாரத்தின் ஏழு நாட்களும் நாளின் 24 மணித்தியாலங்களும் சுனாமியின் கோரத்தைக் காட்டிக் கொண்டே இருந்தன. நாங்கள் உதவிப் பொருட்களைப் பொதி பண்ணி அருகிலுள்ள தேவாலயத்திற்கு அல்லது பாடசாலைக்கு எடுத்துச் சென்றோம். உலகின் பல நாடுகள் பில்லியன் கணக்கான உதிவியைச் செய்தன.

ஆனாலும் இன்னமும் தமிழ் மக்கள் கண்ணீருடன் இரண்டாம் தரப் பிரஜைகளாகத் தான் இருக்கின்றனர்.

இப்போது இலங்கையின் படுகொலைக்களத்தில் ஆயிரக்கணக்கான பெண்களும் சிறுவர்களும் வலிமிகுந்த மரணத்தை எதிர்கொண்டிருந்த போது உலகம் தொடர்ந்தும் மௌனமாக இருந்தது.

இன்னொரு பேரழிவு அண்மையில் இலங்கைத் தமிழர்களைத் தாக்கியது. அது பல்வேறு உள்நோக்கங்களைக் கொண்டு நடாத்தப்பட்ட போராக இருந்தது. மனித குல வரலாற்றில் மேற்கொள்ளப்பட்ட மிக மோசமான துரோகத்தனமிக்க போராக இது இருந்தது. இதில் ஐம்பதாயிரத்திற்கு மேற்பட்ட மக்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டனர். முப்பதாயிரம் பேர் அங்கவீனர்களாக்கப்பட்டனர்.

கண்ணீர்த்துளி போன்ற இந்தத் தேசத்தில், சுனாமி ஏற்படுத்தய அழிவை விட அதிகமான பேரழிவை இந்த யுத்தம் ஏற்படுத்தியது.

மாதக்கணக்காக உணவும் மருந்தும் இன்றி ஆண்களும் பெண்களும் சிறுவர்களும் பதுங்கு குழிகளுக்குள்ளேயே வாழ நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டனர். சீனாவின் எப்.7 விமானங்களிலிருந்தும், ரஸ்யாவின் மிக் விமானங்களிலிருந்தும் பாடசாலைகள், வைத்தியசாலைகள் மற்றும் பொது இடங்களில் போடப்பட்ட குண்டுகளால் அப்பாவிப் பொதுமக்கள் கொல்லப்பட்டனர்.
கனரக ஆட்லறிகளும் தடைசெய்யப்பட்ட ஆயுதங்களும் இந்த நிர்க்கதியான மக்கள் மீது பிரயோகிக்கப்பட்டது. பலர் வலிமிகுந்த மரணத்தை எதிர்கொண்டார்கள். காயமடைந்த பொதுமக்கள் தற்காலிக வைத்தியசாலைகளில் சிகிச்சை பெற்றுக் கொண்டிருந்த போது அவ்வைத்தியசாலைகள் குண்டுவீச்சுக்கிலக்கானதில் கொல்லப்பட்டனர். நோயாளர்களுக்கும் மற்றவர்களுக்கும் வேண்டுமென்றே உணவும் மருந்தும் மறுக்கப்பட்டன. பயங்கரங்;களுக்கு மேலாகத் தொடர்ந்து வந்த பயங்கரங்களுக்கெல்லாம் பெண்களும் சிறுவர்களும் சாட்சியமானாhர்கள்.

உலகின் சில அதிகார சக்திகளின் பின்னணியுடன் மனிதரால் உருவாக்கப்பட்ட இந்த சுனாமிக்கு மேற்கின் செய்தி அலைவரிசைகள் அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்கவில்லை. ஊடக மற்றும் விளையாட்டுப் பிரதிநிதிகள் ஆசியா மற்றும் ஆபிரிக்காவிலிருந்து வறுமையை ஒழிப்பது பற்றித் தொடர்ச்சியாகப் பேசி வந்தார்கள். ஆனால் இந்த அப்பாவி மக்களைப் பாதுகாப்பதற்காக ஒரு சுண்டு விரலைத் தானும் அவர்கள் அசைக்கவில்லை.

பாதிக்கப்பட்ட மக்களைப் பாதுகாப்பதில் ஐநாவின் ஊழல் மிகுந்த தலைவர்கள் தமது கடமையில் தவறி இருந்தார்கள். அவர்கள் தவறானவர்களால் வழி நடத்தப்பட்டார்கள். அவ்வறான தாளத்திற்கு அவர்கள் ஆடினார்கள். ஐநாவும் ஏனைய சர்வதேச அமைப்புக்களும் பாதிக்கப்பட்ட மக்களைப் பாதுகாப்பதற்கான சாத்தியமிருந்தும் அவர்கள் ஆயிரக்கணக்கான உயிர்களைப் பலி கொள்ளும் இந்த மர்ம விளையாட்டின் ஒரு பகுதியினரானார்கள். இந்த அழிவைத் தடுத்து நிறுத்துவதற்கான சக்தி பலரிடம் இருந்தும் அவர்கள் அதனைச் செய்யவில்லை. ஏனெனில் அவர்களுக்கு அதனைச் செய்ய வேண்டிய தேவை இருக்கவில்லை.

பல நாடுகளின் தலைவர்களும் ராஜதந்திரிகளும் இந்தப் போரின் போது எவ்வாறு செயற்பட்டார்கள் என்று பார்த்தால் அது குறித்து பலத்த சந்தேகம் எழும். அவர்களில் பலர் இந்த உலகத்தில் இல்லாதவர்கள் போன்று செயற்பட்டும் எழுதியும் இருப்பார்கள்.
ஐநா செயலாளர் நாயகம் உட்படப் பல தலைவர்கள் தங்களது வாய்களை மூடிக்கொண்டிருந்தார்கள். எப்போதாவது மட்டும் ஓரிரு வார்த்தைகளை உதிர்த்தார்கள்.
ஐநாவின் தலைமை அதிகாரியான விஜய் நம்பியார் உட்பட ஐநாவின் பல பிரதிநிதிகளும் போர் நிறுத்தம் குறித்துப் பேச இலங்கைக்குப் பலமுறை சென்றிருந்தாலும், அவர்களுக்கான பல தனிப்பட்ட நலன்கள்; அவர்களிடம் இருந்ததன் காரணத்தால் அதில் அவர்கள் தோல்வியடைந்தார்கள்.
அவர்கள் தாம் வகிக்க வேண்டிய பாத்திரத்தை வகிக்காதது மட்டுமல்ல மனிதத்திற்கெதிராக நடாத்தப்பட்ட மாபெரும் குற்றங்களுக்கு முழுமையான ஆதரவளிப்பவர்களாகவும் ஆகியிருந்தார்கள்.

இலங்கைக்கு பல தடவைகள் விஜயம் செய்த சில இந்தியத் தலைவர்கள் இலங்கையின் போருக்கு பின்னணி பாடியதோடு, போரின் முன்னேற்றங்கள் குறித்து கவனம் செலுத்தி இலங்கை அதிகார பீடங்களுக்கு வாழ்த்துத் தெரிவித்தார்களேயன்றி போர் நிறுத்தத்தைக் கொண்டு வரவோ, போரை நிறுத்தவோ, பொதுமக்கள் பாதிக்கப்படுவது குறித்தோ பேசமுற்படவில்லை. அவர்கள் எப்போதும் போராளித் தலைவரின் அழிவு பற்றியும், அவருடைய மரணம் பற்றி உறுதிப்படுத்தப்படக் கூடிய ஒரு சிறிய ஆவணம் பற்றியும் மட்டுமே பேசினார்கள்.
இந்தப் போர், இந்தப் பிராந்தியத்தில் தனது இராணுவ தந்திரோபாயமும் என்பதையோ, இலங்கைக் கடலில் காணப்பட்ட எண்ணெய்ப்படுக்கைகளுக்குள் தான் நுழைவதற்கான வழி இது தான் என்பதையோ மூடி மறைத்து ஏமாற்றும் ஒரு நடவடிக்கையாகவே இது இருந்தது.

இலங்கைக்கு விஜயம் செய்தவர்களில் மனித உரிமைகளைக் காப்பாற்றுவதில் உண்மையாகவே செயற்படுபவரக டேவிட் மிலிபான்டே விளங்கினார். பொது மக்களுக்கு எதிராக கனரக ஆயுதங்களையும் தடை செய்யப்பட்ட ஆயுதங்களையும் இலங்கை பாவிப்பதால் ஏற்படும் இழப்புகளை அவர் எதிர்த்து நின்றார். டேவிட் மிலிபான்டைப் போன்று இலங்கையின் மனித உரிமை மீறல் நடவடிக்கையை யார் எதிர்த்து நிற்கிறாரோ அவர் இலங்கையால் வெள்ளைப் புலி என்றோ மஞ்சள் புலி என்றோ அல்லது மண்ணிறப் புலி என்றோ அவர்களின் தோல் நிறத்தைக் கொண்டு அழைக்கப்பட்டார்.

பயங்கரவாதத்திற்கெதிரான போர் முடிவடைந்து விட்டது. ஆனால் கொலைகள் நிறுத்தப்படவில்லை.
கிளர்ச்சித் தலைவரையும் கொன்று அவருடைய குழுவினரையும் பெருமளவுக்கு அழித்துவிட்டதாக இலங்கை ஆட்சியாளர்கள் தெரிவித்துள்ளனர். அவர்களுடைய கூற்றுப்படி பயங்கரவாதம் அங்கு பூண்டோடு துடைத்தெறியப்பட்டு விட்டது.
ஆனால் அங்குள்ள கள நிலைமைகள் வேறு மாதிரியாகச் சொல்கின்றன. பேர் முடிந்து விட்டது. ஆனால் படுகொலைகள் தொடர்ந்து கொண்டேயிருக்கின்றன. இலங்கை அரசாங்கம் தமிழர்களை விட்டுவிடவில்லை. ஒவ்வொரு தமிழ் ஆணும் பெண்ணும் குழந்தையும் கூட சந்தேகக்கண் கொண்டே பார்க்கப்படுகிறார்கள். அவசரகாலச்சட்டவிதிகளின் கீழ் சந்தேகத்திற்குள்ளாகும் எவரையும் கைது செய்யவும் கொலை செய்யவும் இலங்கைப் படையினருக்கு அதிகாரம் இருக்கிறது.
இலங்கையில் தமிழராக வாழ்தல் என்பது கருநாகங்கள் கொண்ட மிக ஆழமான பள்ளத்தாக்கிற்கு மேலாகக் கட்டப்பட்டுள்ள ஒரு மெல்லிய கயிற்றில் நடப்பதைப் போன்றது தான்.
பயங்கரவாதத்திற்கெதிரான போர் என்று சொல்லப்பட்ட போரும் மனிதாபிமான நடவடிக்கையும் இப்போது முடிவடைந்து விட்டன. ஆனால் படுகொலைகள் தொடர்ந்து கொண்டேயிருக்கின்றன. யாராவது ஒருவர் கேட்கக்கூடும் அரசாங்கத்தினால் நடாத்தப்பட்ட போரின் நோக்கம் நியாயமானது தானே என்று. இல்லை. ஆக ஒரேயொரு கிளர்ச்சித் தலைவரை வெறுமனே வெட்டிச் சாய்ப்பதற்காக ஆகாயத்திலிருந்து குண்டுகளை வீசியும் ஐம்பதாயிரம் மக்களைக் கொன்றும் முப்பதாயிரம் மக்களை அங்கவீனர்களாக்கியும் சிங்கப்பூரைப் போன்ற பரப்பளவுள்ள இரண்டு மடங்கு பிரதேசத்தை அழித்து துவம்சம் செய்துமுள்ளதைப் போன்ற ஒரு அரசாங்கள் இந்த உலகில் வேறில்லை.

தமிழர்களைக் கொல்லுதல் என்பது 1948இல் இலங்கை சுதந்திரம் பெற்ற நாளிலிருந்து இன்று வரை தொடர்ந்து நடைபெற்று வருகிறது. இலங்கையிலுள்ள தமிழ் சமூகத்தினருடைய கோரிக்கைகளை பூர்த்தி செய்யக் கூடிய ஆக்கபூர்வமான திட்டம் எதுவும் இதுவரை இலங்கை அரசாங்கத்திடம் இல்லை.

தமிழர்கள் மீதான படுகொலையை குறித்து உலகம் எவ்வாறு பதில் சொல்கிறது?

47 நாடுகள் இணைந்து ஒன்றாக இலங்கைப்பிரச்சினை மீது வாக்களித்துள்ளன. அவற்றில் பெரும்பான்மையான நாடுகள் இலங்கைக்கு ஆதரவாக வாக்களித்துள்ளன. இலங்கைப் பிரச்சினை ஒரு உள்நாட்டுப் பிரச்சினை என்ற கோணத்திலிருந்தே அவை அவ்வாறு வாக்களித்துள்ளன. அவ்வாறு வாக்களித்ததனூடாக அவை இலங்கை அரசாங்கத்தின் புலிகள் மீதான வெற்றியைப் பாராட்டியுள்ளதோடு இலங்கை அரசாங்கத்தின் போர்க்குற்றங்கள் மீதான விசாரணையையும் புறந்தள்ளியுள்ளன.
ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் மனித உரிமை ஆணையம் தனது நன்மதிப்பை தற்போது இழந்து போயுள்ளது. அந்த அங்கம் எதற்காக உருவாக்கப்பட்டதோ அதைத் தொலைத்துவிட்டு அதற்கான இருப்பிற்கான அர்த்தத்தையே இழந்து நிற்கிறது.
இலங்கைக்கு ஆதரவளித்த பெரும்பான்மையான நாடுகளின் செய்தி மிகத் தெளிவானது. தமிழ் மக்களுக்கு இலங்கை அரசாங்கம் என்ன செய்கிறது என்பது பற்றி எங்களுக்குக் கவலை இல்லை. நாங்கள் இலங்கை அரசாங்கத்திற்கு தோளோடு தோள் கொடுத்து உதவி செய்வோம். ஏனென்றால் எங்களது பகுதிகளிலுள்ள மறைவிடங்களிலும் இவ்வாறான எலும்புக்கூடுகள் உள்ளன. ஆகவே அப்பாவிப் பெண்களையும் சிறுவர்களையும் அவர்கள் குண்டு போட்டுக் கொல்ல நாங்கள் அனுமதிப்போம். அவர்கள் பட்டினியால் மரணமடைய நாங்கள் அனுமதிப்போம். காயமடைந்தவர்களுக்கு மரு;துகளைத் தடை செய்வதை நாம் அனுமதிப்போம். ஏன் எல்லாத் தமிழர்களையும் கொன்று பெரும் குழிகளில் போட்டு மூடினாலும் அதனையும் அனுமதிப்போம். இவ்வாறான ஒரு பயங்கரமான தீவுக்கு நாங்கள் இன்னமும் எங்கள் ஆதரவைத் தெரிவிப்போம் ஏனென்றால் இந்தப் பிராந்தியத்தில் எங்களுக்கு எங்களுடைய சொந்த நலன்களும் மறைக்கப்பட்ட பல உள்நோக்கங்களும் உண்டு.

இது தான் உலகில் உள்ள நாடுகளின் நிலை இன்று. இந்த நாடுகள் நீண்டகாலமாகவே மனித உரிமைகள் பற்றிக் கவலைப்படுவதில்லை. அவர்கள் தங்களது பேராசையைப் பூர்த்தி செய்வதையே குறிக்கோளாகக் கொண்டுள்ளார்கள்.

அவசரகால நிலைமைகளின் போது பெரும்பான்மையானவர்கள் உயிர்களைக் காப்பாற்றுவதில் அக்கறையற்று தமது சொந்த நலன்களில் அக்கறை செலுத்தும் அழிவுக் கொள்கைகளைக் கடைப்பிடிக்கும் போது வாக்களிப்பு என்பது சிறந்தவொரு வழிமுறையாக இருக்குமா என்று நான் பல தடவைகளில் ஆச்சரியப்பட்டிருக்கிறேன்.

கட்டிடம் ஒன்று தீப்பற்றி எரிந்து கொண்டிருக்கும் தருணத்தில் வாக்களிப்பை நடாத்தி, பின்னர் வாக்களிப்பில் பெரும்பான்மையானவர்கள் அங்கு போய் அதற்குள் இருப்பவர்களின் உயிரைக் காப்பாற்றுவதில் ஈடுபாடு காட்டாத காரணத்தால் அதனைக் கைவிடுவது என்பது நியாயமானதாக ஆகிவிடாது.
மூழ்கிக் கொண்டிருக்கும் கப்பலில் இருந்து பயணிகளைக் காப்பாற்றுவதற்கு நாங்கள் வாக்கெடுப்பு நடாத்துவதில்லை. மக்களைப் பாதுகாப்பதா இல்லையா என்பது அங்கு பிரச்சினையாக இருக்காது. சில வேளைகளில் எப்படிப் பாதுகாப்பது என்பதில் வேறுபாடுகள் வரலாம்.
இலங்கையில் உள்ள நாசி காலத்து சித்திரவதை முகாம்களை ஒத்த முகாம்களில் தடுத்து வைக்கப்பட்டு துஸ்பிரயோகம் செய்யப்படும் அப்பாவி மக்களைப் பாதுகாப்பது குறித்து மனித உரிமை ஆணையகம் இப்போதாவது விவாதிக்க வேண்டும். இல்லையேல் இது முழு மனிதகுலத்திற்கும் ஒரு பெருத்த அவமானம் மட்டுமல்ல ஒரு நாடு தனது நாட்டிலுள்ள சிறுபான்மையினரை முற்றாகவே துடைத்தழிப்பற்கு வழங்கும் ஒரு ஆமோதிப்பாகவும் அமைந்து விடும் அபாயமுள்ளது.


போர்க்குற்றங்களுக்கான ஆதாரங்களை மறைக்க புதிய வழிமுறைகளைக் கையாள்கிறது இலங்கை அரசு ‐ பகுதி 2 ‐ றிச்சார்ட் டிக்ஷன்



இந்த இரத்த ஆற்றை நாம் தடுத்திருக்க முடியாதா?

பதில் ஆம் என்பது தான். ஆனால் இந்தப் போரினால் அவர்களுக்குப் பல நன்மைகள் கிடைத்துள்ளன. அதனால் இந்தப் போரை நிறுத்துவதில்லை என்று அவர்கள் தீர்மானித்தார்கள். அதேவேளை பல்லாயிரக்கணக்கான பொதுமக்களுக்குப் பாதிப்பு ஏற்பட்ட போதிலும் அதனை அதன் முடிவு வரை அனுமதிப்பது என்றும் அவர்கள் முடிவெடுத்தார்கள். இந்தியா சீனா பாகிஸ்தான் போன்ற நாடுகள் பாரம்பரியமாகவே நல்லுறவைக் கொண்டிருக்காத போதிலும் ஆச்சரியப்படத்தக்க வகையிலே நண்பர்களானர்கள். தமக்கான பங்கிறைச்சித்துண்டை கொத்திக் கொண்டு போகக் காத்திருக்கும் கழுகுகள் போல தமக்கிடையேயான உடன்பாட்டோடும் ஒரு மூர்க்கத்தனத்தோடும் காத்திருந்தார்கள்.

என்ன நடந்து கொண்டிருந்தது என்று எல்லோருக்கும் தெரியும். இழப்புக்கள் தொடர்பான புள்ளிவிபரங்களை உலகத் தலைவர்கள் கிரிக்கெட் வர்ணனை கேட்பது போல மெதுவாகக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். பழக்கப்பட்ட காரணத்தால் சிலர் இங்கும் அங்குமாக சில அறிக்கைகளை விட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள்.

படுகொலைகளை நிறுத்துங்கள் என்று எவரும் உரக்கக் குரல் கொடுக்கவில்லை. அவர்களிடம் அதிகாரம் இருந்தது. ஆனால் அவர்கள் அதனைச் செய்யவில்லை.

அங்கு இடம்பெற்ற படுகொலைகளின் எண்ணிக்கையைக் கொண்டு கிரிக்கெட் ஓட்டங்களை அதன் அறிவிப்புப் பலகையில் புதுப்பிப்பது போன்று ஐநா புதுப்பித்துக் கொண்டிருந்தது. அந்த எண்ணிக்கை ஆயிரக்கணக்கைத் தாண்டிய போதும் ஐநா மௌனமாகவே இருந்தது. அவர்கள் வாயைத் திறந்து இதனைப் பற்றி எதுவும் பேசவில்லை.

ஐநாவின் சற்றலைட்டுக்கள் படங்களை எடுத்துக் கொண்டே இருந்தன. ஆனால் அந்த இரத்த ஆற்றைத் தடுத்து நிறுத்த அவை எந்தப் பிரயத்தனத்தையும் எடுக்கவில்லை. தேசங்களின் இதயங்கள் எல்லாம் கல்லாகி, உதவியேதுமின்றி சிதைந்தழிந்தன. அந்தப் பேராசைத்தனம் திருப்தி செய்யப்பட்டது.

மனித உரிமைக்காப்பாளர்களும், பெரும் ஊதியத்துடன் நியமிக்கப்பட்ட ராஜதந்திரிகளும் தங்களது காலையுணவை உண்ணுகையில் இலங்கையின் பயங்கரத்தைப் பற்றிக் கேள்வியுற்றார்கள். அவர்களுக்கு இந்தக் கதைகள் பெரும் சலிப்பூட்டுவனவாக இருந்தன. மனித உரிமை ஆய்வாளர்களும் நிபுணத்துவம் மிக்கவர்களும் அந்த உயிர்களைப் பாதுகாப்பதற்கு ஏதாவது செய்வதற்குப் பதிலாக இது தொடர்பான தங்களது ஆய்வுக்கட்டுரையை வெளியிடுவதில் கண்ணும் கருத்துமாக இருந்தார்கள். மேற்கு நாடுகள் பல தமது குரல்களை உயர்த்தினாலும் அவர்களுடைய அறிக்கைகள் இந்த அழிவுப் போக்குடைய நிகழ்ச்சித்திட்டத்தைக் கட்டுப்படுத்துமளவுக்குப் பலமானவையாக இருக்கவில்லை.

வன்னியில் இறந்து கொண்டிருந்தவர்களின் உறவினர்கள் உலகின் பிரதான தலைநகரங்களின் தெருக்களில் இறங்கினார்கள். அவர்கள் முழந்தாளில் நின்று இந்த மன்னர்களிடமும் மகாராணிகளிடமும் அழுதார்கள். அவர்கள் தங்களுடைய எதிர்ப்பைப் பல்வேறு வழிகளில் காட்டினார்கள். அவர்களது அழுகையை நாங்கள் கேட்கவில்லை. ஆனால் அவர்களை எம்மைத் தொந்தரவு செய்பவர்களாகவே நாம் பார்த்தோம். ஏனென்றால் அவர்கள் எங்களது தெருக்களைத் தடை செய்தார்கள். நாங்கள் அவர்களது அழுகையைக் காது கொடுத்துக் கேட்டிருந்தால் ஆயிரக்கணக்கான உயிர்களைக் காப்பாற்றியிருக்க முடியும்.

எங்களுடைய வானொலிகள் அவர்கள் ஏன் ஆர்ப்பாட்டம் செய்கிறார்கள் என்பதைப் பற்றிப் பேசவில்லை. ஆனால் அவர்களை எவ்வாறு அந்த வீதிகளிலிருந்து அப்புறப்படுத்துவது என்று பேசின. நாங்கள் இப்போது சந்தோசமாக இருக்கிறோம். ஏனென்றால் அங்கு எந்தத் தமிழ் ஆர்ப்பாட்டக்காரர்களும் இல்லை. பாதுகாக்க முற்பட்ட பொதுமக்களும் இறந்து பட்டு விட்டார்கள்.

இது மிகத் தெளிவானது. இந்தப் போர் பலநாடுகளின் பெரும் துணையுடன் நடத்தப்பட்டிருக்கிறது. அவர்களால் இந்த இரத்த ஆற்றைத் தடுத்துநிறுத்தும் வகையில் இலங்கை அரசை இணங்கச் செய்திருக்க முடியும். குறிப்பாக கிளர்ச்சியாளர்கள் தாங்கள் சரணடைவதாக அறிவித்த பின்னராவது.

இந்த இரத்த ஆற்றைத் தடுத்து நிறுத்தியிருக்க முடியும.; ஆனால் எவருக்கும் அதில் அக்கறை இருக்கவில்லை. ஏனென்றால் எல்லோரும் தத்தமது திட்டத்துடனேயே அங்கு சென்றிருந்தார்கள். அது முடிவுக்கு வர முன்னரே இந்தப் போரின் பங்குதாரர்கள் தமது அறுவடையைச் செய்ய ஆரம்பித்தார்கள்.

யார் இந்தப் போரால் நன்மையடைந்தார்கள்?

இந்தப்பிராந்தியத்தில் தங்களுடைய நலன்கள் பாதுகாக்கப்பட வேண்டும் என நினைக்கிற இந்தியா மற்றும் சீனா போன்ற நாடுகளின் கைப்பாவையாக இலங்கை அரசாங்கம் பயன்படுத்தப்பட்டது. இலங்கையிலிருந்து மெதுவாகத் துடைத்தழிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் அப்பாவித் தமிழ்மக்கள் தவிர மற்றைய ஒவ்வொருவரும் இப்போது சந்தோசமாக உள்ளார்கள்.

கடந்த 60 வருடங்களு;க்கு மேலாகவே தமிழ் மக்களைக் கொன்று வரும் சிங்களத் தீவிரவாதிகள் இப்போது மகிழ்ச்சியடைவார்கள்.

உலகின் குழம்பிய குட்டையில் சீனா மீன்பிடிக்கிறது. தனது கொலைகார ஆயுதங்களை இன்னொருவருக்கு வழங்கி அவரை பலமிக்க மனிதனாக்கியதன் மூலம் அது மீண்டும் ஒரு தடவை தனது இலக்கை அடைந்துள்ளது. அதனது கடற்டையால் பயன்படுத்துவதற்கென கட்டப்படும் துறைமுகம் உட்பட பல்வேறு கட்டுமானத்திட்டங்களை சீனா இலங்கையின் தெற்குப் பகுதியில் ஏற்கெனவே ஆரம்பித்துள்ளது.

இந்தியாவும் ஏற்கெனவே போடப்பட்ட எண்ணெய் ஆய்வுத் திட்டத்தை ஆரம்பித்;துள்ளதோடு இலங்கையின் வடகிழக்குப் பகுதியில் தனது பல்வேறு திட்டங்களை ஆரம்பிக்க தனது நிபுணர்களை அனுப்பி வைத்துள்ளது.

சீனாவும் பாகிஸ்தானும் தமது கொலைகார ஆயுதங்களை இலங்கைக்குக் கொடுத்து போரை எவ்வாறு கொண்டு செல்வது என்றும் போரை எவ்வாறு நடாத்துவது என்றும் இலங்கை அரசு;கு உதவியிருக்கிறார்கள்.

இந்தியாவின் போரை தான் இலங்கையில் நடாத்தியதாக இலங்கை ஜனாதிபதி அண்மையில் தெரிவித்திருந்தார்.

இந்தப் போரில் இந்தியாவின் கைகளில் இரத்தக்கறை படிந்துள்ளது என்று இந்தியாவின் முன்னாள் உயர் ஸ்தானிகர் ஒருவர் ஒப்புதல் வாக்குமூலம் அளித்துள்ளார். எனினும் தமிழ் மக்களின் இக்கட்டான நிலை குறித்து இந்தியா கவலைப்படவில்லை.

இலங்கையின் போர் கிளர்;ச்சிக்குழுத் தலைவரை வைத்து எதுவும் செய்வதற்கல்ல. அவருடைய உடலுக்கு அப்பால் மிகப் பெரிய கொடுக்கல் வாங்கல்கள் இடம்பெற்றிருக்கின்றன. இந்த வெற்றிப் பேச்சுக்கள் ஒன்றும் மடத்தனமானவை அல்ல. அவையெல்லாம் அந்தந்தத் தரப்புக்களால் மிக நிதானமாகச் சிந்தித்துச் செய்யப்பட்ட பேச்சுக்களே. கம்பளத்திற்குக் கீழ் ஒளிந்து கொண்டுள்ள எல்லா நச்சுப் பாம்புகளின் பேச்சுக்களே அவை.

இலங்கையின் போர்க்குற்றங்கள்:

சதாம் ஹுசைன் குர்த்ஷ் மக்களுக்கு இழைத்ததைவிட பலமடங்கான போர்க்குற்றங்களை இலங்கை அரசு தமிழ் மக்களுக்கு இழைத்துள்ளது.

வெள்ளைக் கொடியுடன் சரணடைந்த கிளர்ச்சிக்காரர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டுள்ளனர். காயமடைந்த பொதுமக்கள் கருணையற்ற முறையில் படுகொலை செய்யப்பட்டுள்ளார்கள்.

இலங்கைப் படையினரால் மட்டுமல்ல, இலங்கை இந்திய அரசியல்வாதிகளாலும், ஐநா அதிகாரிகளாலும் மிகக் கடுமையான போர்க்குற்றங்கள் இழைக்கப்பட்டுள்ளன.

அப்பாவிகளான ஆண்கள் பெண்கள் சிறுவர்கள் மீது தடை செய்யப்பட்ட கிளஸ்டர் மற்றும் பொஸ்பரஸ் குண்டுகள் வீசப்பட்டுள்ளன. சர்வதேச செஞ்சிலுவைச்சங்கப் பணியாளர்கள் கொல்லப்பட்டுள்ளனர். ஒரே வைத்தியசாலை பலமுறை குண்டுத் தாக்குதலுக்கு இலக்காகியுள்ளது. கட்டிடங்களும் சொத்துக்களும் மிகப் பலம்வாய்ந்த குண்டுகளினால் தகர்க்கப்பட்டுள்ளன.

அப்பாவி மக்கள் பதுங்குகுழிகளில் மாதக்கணக்காக இருக்க நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டுள்ளனர். அவர்களுக்கு உணவும் மருந்தும் தடை செய்யப்பட்டிருக்கிறது.

இலங்கை இப்போதும் ஆதாரங்களை மறைத்துக் கொண்டிருக்கிறது:

ஐம்பதாயிரத்திற்கு மேற்பட்டோர் படுகொலை செய்யப்பட்டுள்ளனர். இதற்குப் புறம்பாக முப்பதாயிரம் பேர் காயமடைந்துள்ளனர். உண்மையான மனிதாபிமான அல்லது மீட்பு உதவிகள் எதுவும் கிடைக்கா வண்ணம் இன்னொரு மூன்று இலட்சம் பேர் இனவதை முகாம்களில் தடுத்து வைக்கப்பட்டுள்ளனர்.

இலங்கைக்குத் தெரியும் தான் மிகப் பெரிய போர்க்குற்றங்களை இழைத்துள்ளேன் என்று. அதனால் இப்போது அந்த அக்கிரமங்களை மூடி மறைக்கும் பணியில் அது இறங்கியிருக்கிறது.

போர்ப்பிராந்தியத்திலிருந்து வெளியேறிய மக்களே இந்தக் கொடுமையான போர்க்குற்றங்களின் சாட்சியாளர்களாவர். அவர்கள் தமக்கு என்ன நடந்தது என்றும் தமது அன்பிற்குரியவர்களுக்கு என்ன நடந்தது என்பதையும் கண்ணால் கண்டவர்கள். இலங்கை அரசாங்கம் ஊடகவியலாளர்களையும் மனிதநேயப் பணியாளர்களையும் சுதந்திரமாக இந்த முகாம்களுக்கு அனுமதிக்காததன் முக்கிய நோக்கமே இந்தச் சாட்சியங்களை வெளிவரவிடாமல் தடுப்பதும் அவற்றை எவ்வாறாயினும் அழித்து விடுவதனூடாக தனது போர்க்குற்றங்களை மூடி மறைப்பதும் தான்.

வன்னியில் காயமடைந்த மக்களின் உயிர்களைப் பாதுகாத்த அந்த மூன்று வைத்தியர்களுமே உண்மையான வீரர்கள் என சர்வதேச சமூகத்தால் கணிப்பிடப்படுகிறார்கள். அவர்களுடைய அந்த முயற்சியை ஊக்கப்படுத்துவதற்குப் பதிலாக இலங்கை அரசாங்கம் தனது போர்க்குற்றங்களுக்கான ஆதாரங்களை மறைப்பதற்காக அவர்களைச் சிறையில் தள்ளிப் பூட்டியுள்ளது.

இந்தப் போர் இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்னரே முடிவடைந்து விட்டது. ஆனால் இதுவரை போர்ப்பிராந்தியங்களுக்கு ஊடகவியலாளர்களோ உதவிநிறுவனப் பணியாளர்களோ செல்ல அனுமதிக்கப்படவில்லை.

போர் முடிவடைந்த விட்டது என்றும் அங்குள்ள மக்கள் யாவரும் மீட்கப்பட்டு விட்டார்கள் என்றும் இலங்கை அரசாங்கம் அறிவித்திருக்கின்ற போதும், காயமடைந்து வீழ்ந்து கிடக்கின்ற பலர் இன்னமும் அங்கேயே கிடக்கிறார்கள். அதுமட்டுமின்றி வெளியே வர அஞ்சிய பலர் இன்னமும் பதுங்குகுழிகளுக்குள்ளேயே பதுங்கியிருக்கிறார்கள்.

புதைகுழிகள் இலங்கை அரசாங்கத்திற்கு பழைய வழிமுறைகளாகி விட்டன. போர்ப்பிராந்தியத்திற்கு இன்னமும் ஊடகவியலாளர்களோ அல்லது உதவி நிறுவனப் பணியாளர்களோ இலங்கை அரசால் அனுமதிக்கப்படவில்லை. இதற்கு மிக நீண்டகாலம் எடுக்கும். ஏனெனில் அங்கு இறந்துபட்டுக் கிடக்கும் ஆயிரக்கணக்கானவர்களின் இறந்த உடல்களை இராணுவத்தினர் அடையாளமின்றி அழித்துக் கொண்டிருக்கின்றனர்.

கிளர்ச்சித் தலைவரின் உடலைத் தகனஞ்செய்து சாம்பலை கடலில் எறிந்த விட்டதாகத் தெரிவிக்கும் இலங்கை ஆயுதப்படைகளின் தலைமையின் அண்மைய அறிவிப்பு இதேபோன்ற வழிமுறையையே அங்கு கொல்லப்பட்டுக் கிடக்கும் உடலங்களுக்கும் மேற்கொள்ளப்படும் என்பதைக் கோடி காட்டுகிறது. இலங்கைப் படைகள் அங்கு இடத்துக்கு இடம் எடுத்துச் சென்று உடல்களைத் தகனஞ் செய்யக்கூடிய உலைகளைப் பயன்படுத்தக் கூடும். இதன்மூலம் அவர்கள் எல்லாவகையான சாட்சியங்களையும் துடைத்தழித்து விடலாம்.

இது வெளிப்படையாகத் தெரிய வரக் கொஞ்சக் காலம் எடுக்கும். எவ்வளவு மக்கள் இந்தப் போரில் கொல்லப்பட்டார்கள் எனக்கணக்கெடுக்கும் போது இது தெரிய வரும்.
இவை எல்லாம் முடிந்த பிறகு நமது பிபிசி செய்தியாளர்கள் அப்பிரதேசத்திற்குச் சென்று எவ்வளவு அழகிய நீல வானமும் தங்க நிற மணலும் கொண்டது இந்தக் கடற்கரை என்று வர்ணனை செய்வார்கள்.

நன்றி: ரெலிகிராப்

இந்த விசேட தமிழாக்கத்தை மீள் பிரசுரிப்பவர்கள் www.globaltamilnews.net எனப் பெயரிட்டு மீள்பிரசுரம் செய்யலாம்:

Report of 20,000 civilians killed is 'very credible' - Video Inside

ஆசியாவின் ஆண்குறி

இந்தப் பாழாய்ப் போன இலங்கையை
ஆசியாக் கண்டத்தின்
ஆண்குறி மாதிரித்
துருத்திக் கொண்டிருக்கும்
புண்ணிய பாரதத்தின் தலைப்பில்
வைத்தது யார்? யார்? யார்?

கவிதை வரிகள்: கவிஞர் சேரன்

தமிழக நண்பன் கறுப்பையனுக்கு,

அன்புள்ள நண்பா நான் இங்கு நலம், உடல் மட்டும் நலம். மனம் ஏதோ அமைதியின்றி தவிக்கின்றது, ஊரில் நடப்பவை அமைதியை தருவதாக இல்லை, நேற்று முன்தினம் நடந்த இனவழிப்பு மனதை அமைதி கொள்ள விடுதில்லை.

அகதியாகத்தான் உனது நாட்டில் வந்து இறங்கினேன், அகதியாகவா நீயும் உன் பெற்றோரும் பார்த்தீர்கள், நண்பனாக, மகனாக அல்லவா என்னை பார்த்தீர்கள். சரியாக இருபது வருடங்கள் காலம் கடந்தோடி விட்டது இருப்பினும், உனதும் உனது பெற்றோரின் அன்பும் இன்றும் பசுமையாக எனது உள்ளத்தில் நிறைந்து இருக்கிறது, உனை நான் கண்ட முதல் நாள் இன்னமும் காட்சியாக எனது உள்ளத்தில் ஓடுகிறது,

நகர ஆரம்பிக்கும் பேருந்தில் 50பைசா போதாததால் இறங்க நினைத்த எமது தோளில் ஆதரவாக வீழ்ந்த மெல்லிய கரத்திற்குரிய வாய் சொல்லியது நண்பரே அந்த 50 பைசாவை நான் கொடுக்கிறேன், என்றது வாஞ்சையுடன், அதன் பின்னர் எவ்வளவோ சம்பாதித்து விட்டேன் அந்த 50 பைசாவை மட்டும் என்னால் உணக்கு திருப்பி தரமுடியவில்லை.

உனது தந்தை காங்கிரஸ்காரராக இருந்த போதும் இந்திய படை செய்த அனியாயம் கண்டு கொதித்த கொதிப்பு இன்னமும் எனக்கு நன்றாக நினைவிருக்கிறது.

யார் வீட்டு பிள்ளையோ, எந்த நாட்டு பிள்ளையோ என பாராது, இலையில் உனக்கும், எனக்கும் சோறு போட்டு, பக்கத்தில் இருந்து விசிறி கொண்டு சோற்றின் சூடு ஆற, உனது அன்னை விசிறிய காட்சி எனது மனதில் இன்னமும் ஆழமாக பதிந்து இருக்கிறது.

ஊரில் மீண்டும் யுத்தம் தொடங்கியபோதும், என்னற்றமரணங்கள் தொடர்ந்த போதும், அதற்கும் காரணம் காங்கிரஸ்தான் என உன்னிடம் நான் சொல்லி புலம்பிய போது, அமைதியாக நண்பரே என்னிடம் ஒரு பலமுள்ள ஆயுதம் இருக்கிறது, தக்க சமத்துக்காக அதை வைத்திருக்கிறேன் என்றாய், என்னவென வினவியபோது அதுதான், ஆட்சியை மாற்றி அமைக்கும் ஆயுதம், வாக்கு உரிமை என்றாய்,

தக்க தருணம் மே 13 இன்று, உனது வாக்கினை நீ காப்பாய், அதில் எனக்கு எள்ளளவும் சந்தேகம் இல்லை, அதே போன்று இதற்காக காத்திருந்த எமது நண்பர்களும்......இதோ பொழுது புலர்கிறது, நண்பனே விடிந்து விட்டது....

நட்புடன்
என்றும் உன்
பிருந்தன்.

Sri Lanka : A Paradise turned into Kingdom of Vultures!

Land that was known for beautiful beaches and waterfalls has now been turned into a Kingdom of Vultures.
Dead bodies of of the innocent Tamils are dragged away by stray dogs and wild beasts while the survivors hide inside the bunkers.
Let the dead bury the dead as the living will be dead if they try to bury the dead. Screams of the innocents can't be heard to the far away lands because the rulers of Sri Lanka are not even allowing the birds in the sky to carry the messages to the lands of the living.
Mothers cuddle their crying babies and hide in the bunkers all day long. Starving mothers don't have anything to give for their children. Frightened parents wipe their tears and pretend to be strong in order to comfort their children who are tormented by the demons of war.
Food and medicine are denied for the innocents and many of them are forced into starvation.
Most of the wounded are let to die in the open fields. Those who are fortunate enough to make to the make shift hospitals have their limbs amputated without anaesthesia. Caesarian operations are carried out without pain relievers.
Chinese F7s and Russian MIG fighters fly over the skies of Vanni continuously and they regularly bomb hospitals,schools, churches and orphanages. Cluster bombs and phosphorous bombs are used against innocent Tamil civilians.
Children are dying in front of their parents and the parents are dying in front of their children. Many of the dead have nobody to mourn for them. More than eight thousand innocent Tamils have been killed just within the last three months.
Tamils are now left with nothing. All their homes and farm lands have been made into grave yards. Many families have lost their loved ones. Thousands of orphans and widows are longing for death than suffering from hunger and untreated wounds in the killing fields of Sri Lanka. They have no more comforters left to comfort the victims.

Destruction came upon the Tamils suddenly

People of Vanni in the Northern part of Sri Lanka once had their barns full of grains, children played in the parks and on beautiful golden beaches, fishermen went to the seas, farmers went to their farms and the mothers worked hard at homes. They had the money, resources more than enough even to send their children abroad for education. They were neither prisoners nor hostages.
All came to an end when the Buddhist Sinhala rulers of the country decided to destroy the lives of the minority Tamils in the disguise of “War on Terror”.
As part of the so called deceptive humanitarian and rescue operation, Sri Lankan forces surrounded an area that is almost two times bigger than Singapore, bombed and destroyed all the hospitals, schools, orphanages and homes in this prosperous land that was once flowing with milk and honey.

Mother is trying to protect her child from exploding shells

They destroyed farms, fruit trees and the cattle belonging to the people who have lived there for years. They dropped cluster bombs and killed so many thousands of innocent people including children, women and old people.

They have forced people into starvation and made them to live in tents and bunkers for months. All this is according to them for just to catch or kill few hundreds LTTE fighters that were living among more than three hundred thousands of innocent Tamil civilians.


Tamils are persecuted all over Sri Lanka

Tamils who are forced to live in the open fields are bombed and killed in thousands. Those who leave the war zone are sent to barbed wired concentration camps and torture camps. The ones that live in the other parts of the country, live in open prisons with the constant fear of abductions, extrajudical killings, torture and rape.

Hospital is bombed
Their hands are tied and their voices are suppressed. Their loved ones living in the lands of freedom have been knocking on the doors of the kings and queens. Nobody has so far come to rescue the Tamils from these man made pits of hell.


Thousands of Tamils are living in the so called safe zone which is the most dangerous place on planet earth

Sri Lankan government had few months ago,declared a safe zone in a tiny strip of land and asked the Tamil civilians to move in. People were moving in and started to live in tents and bunkers. They are no longer protected from the rain, sun and the bombs falling on them.

So called Safe Zone that has become the most dangerous place on this planet

Sri Lankan forces have now reached to the borders of this tiny over populated safe zone and started to use heavy weapons on innocent civilians. People are now getting killed in thousands. They are making the people to starve.

Child wounded in chemical bomb attack

They let them to die with their wounds because people don't have access to proper medical care. Wounded civilians that are treated in the make shift hospitals are bombed again by a murderous regime that has no respect for human lives.

Barbed wired Concentration Camps for Tamils

While Tamils are being slaughtered in thousands in the war zone, the ones that come out of that area are sent to barbed wired concentration camps where they are kept as prisoners.

Welfare villages: They once lived in their own homes

Aid agencies, foreign diplomats and Journalists are not allowed to see these notorious camps except to the one that is used only for propaganda purposes. Friends and relatives of the detainees can't visit these horror camps.
Children are separated from mothers and fathers and sent to different camps. People are treated like wild animals. Food packets are thrown at them from military vehicles. They are forced to drink unclean water collected from irrigation tanks.

Mothers and fathers are forced inside the wired fence and their children are taken away. Not sure they will ever return

Tamils are dying of diseases. Many have become mentally ill. Even the very severely ill people are not allowed to leave the camps and to live with their relatives.
There are fears that many of the young people who are taken away from these camps for questioning, might end up in torture camps and mass graves.

Concentration camps for Tamils in Sri Lanka
When the Sri Lankan military did a similar operation in the Northern part of Sri Lanka several years ago, thousands of Tamils were taken away for questioning. Many of them were killed and their bodies were dumped in mass graves. The military commander who was responsible for those atrocities, is now overseeing the barbed wired camps.

Tamils in Torture camps

Young Tamil men and women are filtered out and regularly taken for questioning. They are tortured, raped and sometime killed in the torture chambers of Sri Lanka.

Tamils in Sri Lankan torture chambers,their hands are tied and left naked

Most of them are kept naked in these torture chambers in order to prevent them from fleeing. One of the popular phrase used among the Sinhala forces is about feasting on the women of Vanni while turning the Indian ocean red with the blood of the Tamil men.

Torture camps of Sri Lanka is a well known fact that has been documented by many International rights organisations.

World very well knows how the Sri Lankan soldiers were asked to leave Haiti after they were blamed for rape, while doing peace keeping operations as part of the UN force.

Sri Lanka is under reported

Although the images of the dying Tamils are beamed through the television stations and internet all over the world, many people have only a little knowledge about this internal civil war that can one day even turn into a confrontation between nuclear armed India and China.


How is the world reacting to the current situation in Sri Lanka?
Why are they killing the Tamils?
Are all the Sinhalese people racists?
Who are partnering with Sri Lanka to slaughter the innocent Tamils?
Why do they do what they do?
Who are defending the Tamils?
Who are so far the winners and loosers in this dirty War?
Why should we stop Rajapakse from continuing with the War on Terror?
Who can save the Tamils?
Why did the nations wait till it got so worse?
What is the UN doing about the whole crisis?
What would be the consequences,If the Nations didn't intervene?
What is the Solution for the problems in Sri Lanka?


How is the world reacting to this?

Cries of the dying children and women are reaching to the skies but they haven't yet touched the hearts of those who have the ability put a stop to this man made disaster within minutes.
We have the technology to reach out to the injured in North pole in minutes. We have built rockets and space stations. But we have failed miserably to save the lives of innocent children and women in a land that is only twenty miles away from a country that claims itself as the largest democracy in the world

Only country in the world that bombs and kills the minorities. Obviously failing from their responsibility to protect
As the scenes of Rwanda and Kosovo are being repeated on their TV screens, the leaders of the free nations have so far failed to bring peace to this troubled Island.

Why are they killing the Tamils in Sri Lanka?

Deception, foolishness, ignorance, arrogance,hatred, pride and greed. All of these evils come together and make people to commit crimes against humanity. Sinhala Buddhist extremists want to wipe out Tamils from this tiny island and they have so far been successful in killing many thousands of them.

Hitler slaughtered millions of Jewish people for a simple reason that they were different. Muslim extremists kill people all around the world that they treat the non Muslims as infidels.

Form of Buddhism that preaches violence and hatred in Sri Lanka
In the same way, Sri Lankan governments that are backed by the Sinhala Buddhist extremists have been persecuting the Tamils in Sri Lanka for more than 60 years.

Muslim extremists use Quran as their source of hatred and the Sinhalese in Sri Lanka have a holy book called Mahavamsa, a book with controversial writings, full of hatred towards the Tamils. Sinhala youth are indoctrinated by lies and deceptions in schools.

President of Sri Lanka and the Defence secretary are busy with their Buddhist rituals while killing thousands of innocents in the North

This book is very specific to Sri Lanka and not used by Buddhists in other countries. Buddhism in Sri Lanka is not the peaceful one that is preached by Dalai Lama in Tibet. One of the former prime ministers of Sri Lanka was assassinated by an armed Buddhist monk.

In the fifties, sixties and seventies, the Sinhala extremists slaughtered thousands of Tamils with knives and swords. They burned them alive and destroyed their homes. Hundreds of thousands were made homeless and sent to the North of the country in ships.

Tamils were killed and their properties were burned in the seventies long before LTTE came to the scene

Now they kill Tamils with cluster bombs and phosphorous bombs. They bomb hospitals, schools and orphanages in Tamil areas.

Are all the Sinhalese people racists?

There are many peace loving Sinhala people living in Sri Lanka. Several academics, human rights activists, journalists, Christian leaders and professionals from the Sinhala community are supporting the Tamils in their struggle for freedom. Some Tamils even tend to intermarry with the Sinhalese.

Although the extremists are only a minority among the Sinhalese, they have been successful in influencing politicians, military leaders and ordinary Sinhala people to incite racial hatred, violence and discrimination against Tamils.

Buddhist extremism has gone to the extreme levels that more than Hundred thousand innocent Tamils have been killed, six hundred thousands are made homeless and forced to live in camps, fifty thousands have become orphans and widows and many thousand Tamils are now disabled and mentally ill.

Majority Sinhalease support the War on Tamils and they elect politicians who come up with racist policies.


Who are partnering with Sri Lanka to slaughter the innocent Tamils?

China and Pakistan are giving the weapons and ammunitions. Iran and Libya are providing with low interest loans for Sri Lanka to purchase arms. India is orchestrating the whole war in Sri Lanka by providing intelligence and military expertise.


Why do they do what they do?


All these countries are trying to satisfy the racist regimes in Sri Lanka in order to look after their strategic interests in the region.


China is fishing in troubled waters. Sinhala extremists who have been killing the Tamils all these years wanted to get smart weapons to kill the Tamils in thousands as opposed to knives and swords that can be used to kill the Tamils only in hundreds.

They went and asked India for weapons. India refused. They went to the West and the East. Nobody wanted to give offensive weapons to Sri Lanka. Two countries came forward. It was China and Pakistan. They obviously asked for something in return,

In recent times, China has been actively involved in building ports in the South East Asian countries including Sri Lanka. China is spending 1 billion dollars to construct a port in the south of Sri Lanka.

Sri Lankan defence secretary in China with top military officers

China is planning use this port as a refuelling and docking station for its navy, as it patrols the Indian Ocean and protects China’s supplies of Saudi oil. Ever since Sri Lanka agreed to the plan, in March 2007, China has given it all the aid, arms and diplomatic support it needs to defeat the Tamils, without worrying about the West.

China has so far given six F7 jet fighters free of charge, according to the Stockholm International Peace Research Institute.

Pakistan is also trying to spread it's influence in the Indian ocean and in order to build a launch pad in Sri Lanka.
Pakistan has transferred huge amounts of automatic rifles, heavy mortars, multi-barrel rocket launchers, artillery and tank shells to Sri Lanka in recent years. Sri Lanka is also getting JY-11 3D air surveillance radars, armoured personnel carriers,
T-56 assault rifles, machine guns, anti-aircraft guns, rocket-propelled grenade launchers, missiles and bombs
Iran provides low-interest credit to Sri Lanka to help them to purchase military equipment from Pakistan and China and to train Sri Lankan Army and intelligence officers in Iran.

Sri Lankan president in Iran: Partnership with like minded States

Iran is now very pleased with the anti western policies that are being adapted by the Sri Lankan government.

India never wanted to supply offensive weapons to Sri Lanka which is the very reason why the Sri Lankan government went after China, Pakistan and Iran in the first place. Having 65 millions Tamils in India, it will be difficult for India to give offensive weapons to kill the Tamils in Sri Lanka.

However, India faces a real threat from China and Pakistan in it's own backyard. Sri Lanka has always maintained good relations with India.

In order to look after it's interests in the region and to deal with the threats from China, India had come up with the clever idea of providing with intelligence and military expertise to Sri Lanka.

Many Sri Lankan ministers have recently acknowledged that they wouldn't be winning the war without the help from India.

There are reliable reports that many Indian soldiers are fighting along with the Sri Lankans on the front lines in Vanni. Several intelligence and military experts from India are helping fifty thousands of Sri Lankan soldiers to cause so much damage in the Tamil Land.

Even the so called medical professionals sent by India to Vanni to treat the wounded Tamils are mostly intelligent officers who are more interested in gathering information from the Tamil civilians than treating their wounded.

This is not because India hate the Tamils and love the Sinhalease but they are not ready to see Sri Lanka going into the hands of China and Pakistan. More than seven hundred Indian fishermen were killed by the Sri Lankan Navy within the last few years but India is willing to sacrifice even their own for a greater gain in the region.



Who are defending the Tamils?

LTTE took arms to defend the Tamils when every effort taken by the Tamils to fight for their rights through democratic means had failed to bring results.

Democracy never worked in Sri Lanka because the majority are the Sinhalese and they always support the regimes that oppress the Tamils.

Conventional Tamil Army that defends the Tamils from State Terrorism

Say for instance. If a country has eight thousand deadly Muslim extremists and two thousand westerners, Most of the the westerners would be one day sent to the graves under a democratic government because the majority rule over the minority.

When the democratic governments in Sri Lanka were sending the Tamils to mass graves, Tamils had no option but to fight back.

According to the recent survey, 99% of the Tamils support the LTTE and see them as their representatives even though they had made few tactical mistakes in the past.

Tamils in Sri Lanka and India, Tamil Diaspora have now emerged as a powerful voice to support their suffering people in Sri Lanka.


Who are so far the winners and loosers in this horrible War?


Sinhala Buddhist extremists in Sri Lanka are already celebrating with flags and fire crackers that they have achieved what they always wanted to

More than eight thousand Tamils have been killed, twenty thousands are wounded, three hundred thousands of Tamils have been made homeless just within three months and many thousands have become orphans and widows.

Almost all the Sri Lankan Tamils are now either homeless or they live in homes that are open prisons. This brings joy to the Sinhala extremists whose sole aim is to wipe out Tamils.

China has a lot to rejoice for, because they have been successful in securing their interests in the region. They are now busy building a port in the South of Sri Lanka that will be used as a refuelling and docking station for its navy, as it patrols the Indian Ocean and protects China’s supplies of Saudi oil

Pakistan has made enough money by selling cluster ammunitions and fire arms. They have also found a platform in the south of India to launch attacks against India.

India is a looser. India has made a historical blunder by assisting the Sri Lankan government to commit genocide against Tamils. Once the war is over, Sri Lankan government will go after China and Pakistan as they did before. India has now lost credibility both among the Tamils in Sri Lanka and India.

India would have been in a better position if they helped the Tamils to establish a prosperous secular state in order to free them from State oppression and to secure Indian strategic interests in the region. Even now, it is not too late for India to change it's mind.

LTTE is now left to fight on their own without any help from other countries. But they are supported by a powerful Tamil Diaspora which means LTTE can't be defeated by bombing the whole Vanni although they are facing defeat in the Vanni.


Why should we stop Rajapakse from continuing with War on Terror?

When the twin towers fell and the innocents died, we declared war on Terror. We have done the right thing and we have been successful in preventing many disasters in our great cities.
Unfortunately,Some of the countries that have been terrorising their minorities for a long time, have started to use the loop holes in the "War on Terror" strategy. to declare war on the vulnerable.

War on innocent mothers and children. Failed state that bombs Innocent Tamils

Theory of War on Terror has failed miserably in countries like Sri Lanka because the oppressor has got the freedom to declare war on the innocents who are already going through hell in their hands.
Many freedom movements that have been fighting for the freedom of the oppressed are now wrongly branded as Terrorists groups.
Some of these countries like Sri Lanka have been spending so much money in doing false propaganda, to convince the world that these freedom movements had links with Al Qaeda.
War on Terror is a great idea but the problems come when we wrongly recognise the Terrorists and the ones who are fighting the Terrorists.
When the “War on Terror” strategy is used by a Terror government that is already killing it's own citizens, alarms should be raised to protect the vulnerable.
Did we permit Saddam Hussain who was a democratically elected president to wipe out all the Kurdish people? Hitler was democratically elected but he was still responsible for killing millions of Jews.
Rajapakse government, although it is democratically elected, shouldn't be allowed to use the “War on Terror” agenda to annihilate Tamils.
UK government would never bomb the whole city of Belfast and force people to live in the bunkers without food and medicine for months, if they had to catch few hundreds of IRA rebels. They wouldn't use chemical weapons against innocent women and children unless they had a hidden agenda of killing the people.

This old Tamil woman has lost everything. Rulers of Sri Lanka treat such innocent Tamils as terrorists

Sri Lanka is doing something what no other governments on this earth would do for their own citizens.
The way how the war is being conducted in Sri Lanka is a clear proof that “War on Terror”, “Humanitarian operations”, and “Hostage rescue” are just the buzz words used by the Sri Lankan government to deceive the international community.

Who can save the Tamils?

India has now got itself into a mess by orchestrating the war in Sri Lanka although India has no enmity with the Tamils. They are doing it to protect their interests in the region as they are becoming very nervous about the threat from China and Pakistan in the Sri Lankan soil.
India hasn't so far come forward to rescue the innocents and they won't do it in the future because they are ones guiding the Sri Lankan military to fight the battles.
China is obviously fuelling the whole situation by freely giving offensive weapons to Sri Lanka in order to look after their strategic interests.
Tamils can only be saved by the Western countries.
US, UK, France and other EU member countries are already pressurising the Sri Lankan government to stop this war.
Arrogant leaders in Sri Lanka have so far no not listened to warnings from the free world

Why did the nations wait till it got so worse?
Sri Lankan government has been very successful in demonising the Tamil struggle with lies and deceptions. [ Useful Reference: Lies and Deceptions! Comical Alis of Sri Lanka! ]
They have been so far successful in convincing the world that the military operation was a legitimate “War on Terror” strategy that targets only the rebels and not the innocent Tamils. They have managed to ban reporters and journalists to the war zone in order to hide their war crimes.
Western media also has failed miserably in their duties to give importance to this trouble spot where thousands of innocents are perishing.
What is the UN doing about the whole crisis?

As usual, UN has so far failed to protect the innocents. They failed in Rwanda and they failed in many other countries where millions died of man made disasters. They always waited till it was too late to act.
UN had sent it's representatives to Sri Lanka few times in the last few months ,but they couldn't convince the Sri Lankan authorities to stop the war.
UK and the US are working really hard to bring the Sri Lankan issue before the security council. China, being a permanent member is not allowing the war in Sri Lanka to be discussed for an obvious reason that they are also partnering with Sri Lanka.
They don't want to be blamed for fuelling the war in this tiny island by freely supplying offensive weapons in order look after their own interests in the region.

What would be the consequences, If the Nations didn't intervene?

We would regret forever for repeating the same mistakes that we did in Rwanda.
Sri Lankan government, would continue to use cluster bombs and phosphorus bombs to kill the remaining innocent civilians left in the safe zone. Many Tamils would continue to die of hunger , starvation and diseases. Young men and women in the concentration camps would end up in mass graves.
Sinhala Buddhists will be settled in the Tamil areas and the names of many Tamil towns and villages will be changed into Sinhala names.
Wounded LTTE with the support of the Tamil Diaspora will continue their struggle for freedom.
Nuclear armed China and India might one day confront each other as both of them are competing to dominate the same region.
This trouble spot in the Indian ocean can one day would become a threat to the whole humanity if we didn't intervene to stop the madness that is going on, in this tiny island which has already been turned into a Kingdom of Vultures.

What is the Solution for the crisis in Sri Lanka?
World doesn't need any more proof to recognise the war crimes that are being committed against Tamils. Hospitals are bombed. People are deliberately forced into starvation and death. Voices of the victims are suppressed. Chemical weapons are used against innocent civilians. Many Tamils are locked up in barbed wired concentration camps.
UN should intervene to save the remaining Tamils in Sri Lanka without any delay.
It is time that the Nations should get together and protect the Tamils from annihilation by invoking the Responsibility to Protect clause (R2P).
World doesn't need to sit and wait for millions of skulls and bones to appear on their wide screen TV sets.

Tamils had their own Nation before. This hard working and highly literate community is once again capable of building a secular state like Singapore in the Indian ocean.
It is time for the West and India to support the Tamils to establish a State of their own.
Richard Dixons
RichardDixons@googlemail.com
http://my.telegraph.co.uk/chandradavid/blog/2009/05/04/a_paradise_turned_into_kingdom_of_vultures